Pieken en dalen, hoe vaak wordt dit niet genoemd op de site.
We hebben er allemaal mee te maken, en de afgelopen 2 dagen zit ik in de piekfase!

Weet me eigenlijk niet wat me overkomt, maar toch is het zo.
Ik denk persoonlijk dat het komt door haar sms zo vlak voor het kort geding. Ze lijkt terug te krabbelen, maar ik hou voet bij stuk!
Ik heb er lang over nagedacht om wat terug te sturen, en uiteindelijk heb ik dat ook gedaan.
12 uur later pas, nadat ik haar sms kreeg.
Ik heb het op weten te brengen het volgende aan haar te sms-en:
"de rechtbank zal beslissen. Ik ben klaar met jou, verdwijn uit mijn leven". Meer niet.

Afgelopen dagen zijn zwaar...Nog steeds, zit even in de fase dat alles zo uitzichtloos lijkt.
Ben ook expres niet veel op de site te vinden, en mijn excuses dat ik even geen zin om op jullie blogs te reageren. Moet al mijn tijd en energie helaas op mezelf richten.

Vanmorgen half negen, mijn telefoon rinkelde. Een sms kwam binnen. Het was mijn ex met de letterlijke woorden: "Ron, wat mij betreft mag je N blijven zien, maar dan wel op mijn voorwaarden.
Indien je het daar niet mee eens bent dan zal de rechtbank moeten beslissen!"

En ik ken haar voorwaarden, maar al te goed. Geen stabiele omgangsregeling, nee enkel wanneer het mevrouw uitkomt.

Jij sloot de deur

Je hebt jouw deur gesloten,
en je liet mij buiten staan.
Niet meer opnieuw beginnen
maar onze eigen weg inslaan

Nog steeds kom ik jou tegen,
in de donkere stilte van de nacht.
Dan kan ik stiekem naar je kijken
naar je ogen en naar hoe je lacht

Soms denk ik jou ineens te horen
of ruik zomaar spontaan jouw geur.
Ik kan jou niet uit mijn hart verbannen
maar helaas, jij sloot voor mij de deur!!

Wat een week. Als ik er op terug kijk, een week die goed was.
Alles loopt nu, dingen afgesloten voor mezelf. Alles eraan gedaan, rest loopt nu. Heb het niet meer in eigen handen.

En daar ben ik tevreden over. Rust, met het goede gevoel, ook het gevoel dat ik er echt alles aan heb gedaan, geeft me een voldaan gevoel, maar ook een verdrietig gevoel.
Het is echt allemaal over!

Vanavond mijn CD's maar eens opgeruimd. Mijn la lag er vol van.
Muziek, allerlei andere dingen voor de PC.
Totdat ik een CD tegen kwam, waarop niets stond geschreven.
Normaal schrijf ik op de CD wat het is, deze was blanco.

Het gaat goed met me. Zit lekker in mijn vel, mentaal ook in orde. Maak weer grapjes in de winkel, lig soms dubbel van het lachen met mijn maat, zie het allemaal weer flink positief in.
Ook maar eens wat sinaasappels geperst, want aan vitamines heeft het de afgelopen weken flink geschort.

Eergisteren de advocaat gesproken.
2 opties: of de normale procedure aangaan (duur minimaal 3 maanden), of een kort geding aanspannen.
Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Optie 2 dus.
Vandaag kopie ontvangen van de 2e brief die is uitegaan naar mijn ex. Daarin wordt met klem verzocht, per ommegaande te reageren.

Na het voor mij vervelend gelopen weekend, gisteren over dingen nagedacht.
Allerbelangrijkste vraag wat ik me stelde: wat moet ik doen, om mezelf terug te vinden? waar kan ik die vrolijke en spontane mezelf weer vinden?

Ben er niet over uit, maar over 1 ding was ik wel uit.
Bezoekje aan de huisarts kan geen kwaad.

Ik loop normaal geen deuren plat, en zeker niet bij de huisarts.
Als ik er 5 keer ben geweest in de afgelopen 6,5 jaar is het veel. Mijn ex en ik hebben dezelfde huisarts, weet niet of dat nu nog zo is, boeit me ook niet. Zij boeit me totaal niet meer, zeker niet na mijn bezoek aan de huisarts.

Weet niet eens meer, welke tijd het precies was, maar ik heb gisteravond mijn ex gebeld.
Althans geprobeert te bellen. Reden mag duidelijk zijn.
Ipv dat ik haar kreeg , kreeg ik haar vriend aan de telefoon.
Die man, die mijn plek heeft ingenomen!
Hoorde haar lachen op de achtergrond, dat ging door merg en been.
Net alsof ik werd uitgelachen!

Op dat moment klapte er iets in mij.

Al het goede, de beheersing, de controle?¢‚Ǩ¬¶van de afgelopen maanden was weg, ik was totaal mezelf niet meer.
Ik heb hem heel de huid volgescholden, gevloekt, getierd, want ik wilde hem niet aan de telefoon. Hij moet erbuiten blijven. Dit is iets tussen haar en mij.