Pieken en dalen, hoe vaak wordt dit niet genoemd op de site.
We hebben er allemaal mee te maken, en de afgelopen 2 dagen zit ik in de piekfase!

Weet me eigenlijk niet wat me overkomt, maar toch is het zo.
Ik denk persoonlijk dat het komt door haar sms zo vlak voor het kort geding. Ze lijkt terug te krabbelen, maar ik hou voet bij stuk!
Ik heb er lang over nagedacht om wat terug te sturen, en uiteindelijk heb ik dat ook gedaan.
12 uur later pas, nadat ik haar sms kreeg.
Ik heb het op weten te brengen het volgende aan haar te sms-en:
"de rechtbank zal beslissen. Ik ben klaar met jou, verdwijn uit mijn leven". Meer niet.

Nog vaak lees ik die sms terug. Nog altijd ben ik trots op mezelf dat ik dat hebben kunnen en durven sturen. Per slot van rekening had ik ook kunnen zwichten, want niets liever wil ik zo snel mogelijk mijn zoontje zien. Dat had gekunt als ik had toegegeven, maar dan was het een gebed geweest zonder eind. Dan had zij alsnog alle touwtjes in handen.
Nee, ik wacht. Wacht wat gaat komen in het kort geding.
Tis eigenlijk allang bekend wat de uitslag gaat worden. Krijg mijn zoontje toegewezen eens in de twee weken, zoals het gewoon hoort. Maar het wachten duurt soms zo lang, maar ik draag het!!

Ben ik klaar met haar? Ja, alhoewel ik haar nog altijd mis.
Maar het wordt steeds minder en minder, en ik krijg meer het besef, dat ik beter verdien dan haar.
Ik mis haar niet meer, ik mis liefde en aandacht.
Die ik van haar toch niet meer kreeg!
Ik kijk dan ook halsreikend uit naar die ene dag, dat ik mijn liefde kan geven, aan die speciale vrouw. Dat ik eindelijk ook eens te horen krijg, wat ik in haar oor zou fluisteren.
De toekomst....onbekend, maar ik ga er hopenlijk ijzersterk in.

Vandaag wat nieuwe kleren en schoenen wezen kopen. Noodzakelijk kwaad, want niets is erger dan door de regen winkels af te struinen voor iets nieuws. Heb nooit om kleren gegeven, maar deze keer, heb ik mijn bankpas flink zijn werk laten doen.

En tot slot van deze piekdagen: volgend weekend stap ik op het vliegtuig. Ga met mijn maat naar Wales. Gewoon voor 4 daagjes, lekker uitwaaien, andere omgeving, en vooral lol maken.
Ik zal er niet bij gaan neerzitten. Alhoewel ik donders goed weet, dat pieken en dalen, liefde en haat zo dicht bij elkaar liggen.
Wat vandaag een piekdag is, kan morgen een slechte dag zijn.
Dan moeten we ook dat accepteren, maar beetje bij beetje kan ik afstand nemen van haar. En dat voelt als een bevrijding en opluchting.
Vooralsnog, ondanks het slechte weer, kan ik weer een lach op mijn gezicht toveren. Zomaar, op weg naar de toekomst!

Ron