Lieve allemaal,

Kerst 2005. Voor de meesten onderons, een kerst van gemis, verdriet, verlangen naar...
Die lege plek naast je, die je zo graag bezet had willen zien met jouw liefde.
Helaas zit dat er voor velen van ons niet in.

Anderen hebben inmiddels hun nieuwe liefde gevonden, en vieren met hem/haar dit kersfeest. Dat is geweldig.

Maar voor iedereen komt aan deze kerst ook weer een einde.
Net als ons verdriet, en kunnen we, wanneer de tijd daar is, een nieuw of ander leven beginnen.
Het blijft niet altijd donker en eenzaam. Dat kan ik jullie beloven.
Mijn kerst was ook alleen, maar het is goed zo.

December, je ziet de maand al lang van te voren aankomen.
Liedjes op de radio maken plaats voor kerstliedjes. Elke winkel die je voorbij loopt, is volgestopt met kerstbomen, met allerlei lampjes, met de sfeer die kerst moet uitstralen.

Je ontkomt er niet aan, en dat is ook goed. Er zijn zoveel stelletjes die wel deze dagen in gezelligheid willen doorbrengen, wie ben ik dan.
Zelfmedelijden, in een hoekje gaan zitten, nee mij niet gezien.
Soms geniet ik er ook van, mensen die hun kerstinkopen doen.
Omdat het mij nu wat minder gaat, moet ik het dan de ander ook maar niet gunnen?
Nee, ik glimlach, en zie hoe mensen het beste ervan proberen te maken. Dat is mooi, en zo moet het ook. De gedachte gaan dan even terug naar verleden jaar.

25 december 2004. Ik zie ons nog zitten, Nathan, zij en ik.
Het gezinnetje wat samen kerstfeest vierde, en ook de jaarwisseling samen doorgebracht hebben.
Dit jaar zal dat allemaal anders zijn. Zomaar even die gedachte, die nog vaak zal worden herhaald deze maand.
Geen sentimenteel geneuzel, gewoon een constatering.

Heb afgelopen maand mijn vriend naar zijn laatste rustplaats moeten brengen. Hij, die mij opbeurde, na die ene dag ergens in mei van dit jaar. Hij die me weer kleur gaf aan het leven, me vooruitduwde, op weg naar een nieuwe toekomst. Hij, die plotseling erg ziek werd, en niet meer Nathan en mij samen zal zien.

25 december 2000. Parijs.
We gingen naar Parijs, een weekendje weg. Het voelde goed, en met de kerstdagen hebben we daar kerst gevierd.
Saampjes, in hevige noodweer toen daar, en we bezochten uiteraard de Eiffeltoren.
Tot de eerste verdieping, hoger wilde ik niet, ik durfde niet.
Simpel, ik durf(de) nee te zeggen.
Zo stonden we daar, op die mooie Eiffeltoren, verliefd en elkaar vasthoudend, voor altijd!

Waarom deze intro? De meesten weten hoe het nu met me gaat.

Maar toch, iets houdt me al een paar dagen bezig.
Afgelopen donderdag was het laatste afsluitende gesprek ivm de omgang van Nathan. Het was goed, we zijn allebei tevreden.

Afgelopen zaterdag mijn zoontje weer gehad. Het loopt eigenlijk zo goed, soms te goed denk ik bij mezelf.
Had dit nooit kunnen geloven dat dit zou kunnen.

Toen ik hem zaterdag (eergisteren) ophaalde bij haar thuis, leek het wel of het al zo jaren gaat. Zij daar met hem, nu druk bezig met hun verhuizing samen.
De vrouw waar ik eens zoveel van hield, die ik beminde, liefhad, die uit mijn vingers is weggevloeid, nee weggevaagd.
Zo stond ze daar weer, niet meer dan dat, nauwelijks oog voor elkaar.
Opgevreten door haar nieuwe liefde, mij als een ouwe schoen weggedaan. Dat is het leven, dat is liefde, wat het eens was tussen twee mensen.

Eindelijk heeft dan alles zijn plekje gekregen na het turbulente afgelopen half jaar.
Intense verdriet en eenzaamheid heeft plaats gemaakt voor vrolijkheid en weer zin in alles.

Vandaag las ik al mijn blogs nog eens vanaf het begin. Ik realiseerde me dat ik erg diep heb gezeten, maar laat het een troost voor iedereen zijn, dat de tijd echt alle wonden heelt.
Je moet er wel open voor staan, en proberen er doorheen te gaan.

Mijn ex heeft nu haar leven. Het contact is minimaal, enkel en alleen voor Nathan. Eens in de twee weken kort mail contact of er nog bijzonderheden zijn. Zo ook vandaag. As zaterdag is mijn dag weer met mijn ventje.

"Goodbye My Lover" James Blunt

Did I disappoint you or let you down?
Should I be feeling guilty or let the judges frown?
'Cause I saw the end before we'd begun,
Yes I saw you were blinded and I knew I had won.
So I took what's mine by eternal right.
Took your soul out into the night.
It may be over but it won't stop there,
I am here for you if you'd only care.
You touched my heart you touched my soul.
You changed my life and all my goals.
And love is blind and that I knew when,
My heart was blinded by you.
I've kissed your lips and held your head.
Shared your dreams and shared your bed.