Mijn ex geeft constant zulke gemengde signalen af dat ik het zo onderhand niet meer weet..
Na vorige week is hij regelmatig aan het mailen. De mailtjes zijn heel lief van toon. Skatje, hoe was je weekend? Succes met leren, baby, zet hem op.
Ook geeft hij vaak voorzetjes, dat hij nog aan me denkt, niet met andere vrouwen bezig is.
Ook vandaag kwam er weer een mailtje, succes met alles.
Na een tijdje bedacht ik me hem eens uit de tent te lokken. En als de toon iets ondeugender wordt, gaat hij daar graag in mee.

Ik had gehoopt dat een dagje verdriet me weer een stapje verder zou helpen, maar helaas. Ook vandaag is weer een aaneenschakeling van huilbuien, tranen en eindeloze verwijten naar mezelf dat ik het allemaal even niet positief inzie.
Juist omdat verder alles in mijn leven goed is, is het toch belachelijk dat ik me toch zo eenzaam en verdrietig voel??

Ik zit er echt doorheen. Het contact met ex is er, ja, dat wel, maar wat levert het me op? Heeft hij gezegd dat hij er voor wil gaan? Nee. We zitten in een vreemde, aftastende fase, waarin niks duidelijk is.
En als ik dan terug kijk, dan heb ik een geschiedenis van mannen die niet voor mij en voor mijn prachtkind wilde gaan.
Ik ben de laatste jaren alleen maar aan het vechten. Aan het overleven. En aan iedereen om me heen aan het bewijzen dat ik het allemaal wel aan kan.

Ik vind het niet makkelijk. Vandaag realiseerde ik me weer: er is wel contact, maar het is echt uit. Dat moet ik mezelf voorhouden, anders ga ik niet verder.
Gisteren heb ik zelfs een heel leuke date met een leuke man gehad, waar wellicht nog een vervolg op gaat komen.
Maar goed, het is niet mijn ex-liefje. Dat is natuurlijk ook de bedoeling, maar het geeft wel aan hoe ik me daar nog over voel.
Vandaag voelde ik me ook niet happy. Toen een collega er naar vroeg, barstte ik weer bijna in tranen uit.
Hoe dan ook, ik mis hem. Ik mis zijn stem, zijn geur, zijn lichaam, zijn grapjes...

Na onze gezellige avond donderdag vlogen de mailtjes en smsjes weer over en weer. Vrij algemeen hoor, met wat complimenten van hem, dat hij vond dat ik er zo goed uit zag en dat hij me zo lief vond.
's Avonds nog wat interesse, wat ik aan het doen was en of ik niet al te erg van mijn stuk was van de avond ervoor, met een grote knipoog erachter. Ik heb gewoon rustig gereageerd, gezegd dat ik het leuk vond en dat ik lekker bij een vriendinnetje was. Uiteindelijk stuurde hij nog wat, wenste mij een goede nacht toe en daar heb ik nog op de zelfde manier op gereageerd en nu is het stil....

Wat een rare avond....
Ex-liefje en ik liepen elkaar gedurende de college-avond vrij onverwachts tegen het lijf. We hadden afgesproken om daarna wat te gaan drinken. De ontmoeting was behoorlijk onwennig.
Enfin, het eind van de avond en we spraken af in een cafeetje. In het begin was het nog steeds wat vreemd, maar na tien minuutjes kwamen we allebei best wel los en werd het tot mijn grote verbazing enorm gezellig.

Goed, vanavond gaan we dus wat drinken.
Omdat de communicatie via sms en mail compleet belachelijk was en omdat we elkaar de komende 2 jaar nog elke week gaan tegenkomen op de opleiding die we volgen. Ik kan moeilijk 2 jaar lang te laat blijven komen om hem te ontlopen. Dus dan maar liever een geplande ontmoeting, dan heb ik nog een beetje zelf het tijdstip in de hand.
Aangezien hij natuurlijk graag contact wil (zowel vriendschappelijk als fysiek :-s ) ben ik benieuwd wat de avond ons gaat brengen. Ik heb op neutraal terrein afgesproken.