Heel soms, heel heel soms, heb ik het gevoel dat de allerergste scherpe kantjes er een beetje af gaan. Om dan daarna weer een steek door mijn hart te voelen waar je helemaal eng van wordt. Ik zou zo graag willen weten dat ik me weer gelukkig ga voelen. Nu heb ik het gevoel dat dat niet kan als ik niet zeker weet dat hij weer bij me terug komt.
Het lijkt wel alsof ik af en toe een beetje rustiger word. Maar dat gemis en die pijn blijven constant aanwezig. Misschien wordt het niet minder, maar begin ik er gewoon aan te wennen.

Ik heb het gevoel dat ik vast zit. In mijn hart weet ik, dat waar deuren sluiten er weer ramen opengaan.
Maar ik heb dat gevoel helemaal niet. Mijn hart zit dicht en krampt zich steeds in een soort van wee samen- of is het mijn maag?
Het is niet af, het klopt niet.
Altijd als er een relatie eindigde, voelde ik me soort van opgelucht. Ik bleef er zeker niet langer dan 2 weken in hangen. Meestal stond er al een ander klaar, ik noemde het altijd "een achterdeurtje".
Niet dat dit goed is, hoor, absoluut niet.
Maar nu...nu is er niemand en ik heb er ook geen behoefte aan.

Every time I think of you
I always catch my breath
And I’m still standing here
And you’re miles away
And I'm wondering why you left
And there’s a storm that’s raging
Through my frozen heart tonight

I hear your name, in certain circles
And it always makes me smile
I spend my time,thinking about you
And it’s almost driving me wild
And there's a heart that’s breaking
Down this long distance line tonight

I ain’t missing you at all
Since you’ve been gone, away
I ain’t missing you
No matter, what I might say

There’s a message, in the wires

De laatste weken heb ik me constant geprobeerd te focussen op het niet missen. Of laat ik het zo zeggen: als ik voelde dat ik hem miste, dan stelde ik daar gelijk alle negatieve dingen tegenover. Zodat ik het missen kon wegrationaliseren.
Nu weet ik wel dat als je iemand mist, je daar niet in moet blijven hangen, maar ik kan het ook niet blijven ontkennen. Daarmee ontken ik namelijk ook dat deel wat van hem hield. En dat deel heeft het recht om te rouwen wat er niet meer is...
Dus daar komt ie dan... Wat ik aan je mis.

Ik voelde me gisteravond echt ok. Wel sterk en ik had een leuke dag gehad. Natuurlijk weer kut geslapen, dat werkt niet mee. En dan sta ik op en begint het gevecht tegen die kutgevoelens. Want ik vind het niet prettig om de dag met die nare gevoelens te beginnen.
Weer een dag. Weer een dag zonder hem. En dat is eigenlijk niet eens zo'n verschil met hoe het eerst was, maar ook de illusie van de relatie mis ik nu.
En dan schiet er ineens door mijn hoofd dat hij misschien wel met een ander meisje naar bed gaat of naar bed is gegaan.

Bah, voel me weer ellendig vandaag... Ik mis hem.
Wanneer houdt dat kutgevoel eens op? Vannacht tijdens mn slapeloze uurtjes weer helemaal liggen bedenken hoe ik hem terug kan krijgen. Kan beter mijn energie aan andere dingen besteden! (Aan slapen bijvoorbeeld.)
Als ik me over 4 weken nog zo ellendig voel ga ik hem bellen.
Hopelijk voel ik me een stuk beter over 4 weken.