Hallo, lieve lotgenoten.
Eigenlijk moet ik eerlijk zeggen dat ik 2 goede dagen heb gehad. Dagen waarop ik soms zelfs echt denk: Pff, dit is veel beter zo, ik ben nu echt van een hoop spanningen en stress verlost!
Heel soms denk ik zelfs: Ze mag hem hebben en houden, die egoïst!!!
Want wat ik nou precies mis, dat weet ik niet. Het was eigenlijk zo ongelooflijk slopend, die relatie. Het was het enige waar ik mee bezig kon zijn. Ik deed verder alles wat ik moest doen, maar hij zat chronisch in mijn hoofd en ik liet hem bepalen hoe ik me voelde.

Dit vond ik altijd een prachtig liedje, en als je gewoon even zin hebt om je ellendig te voelen dan kun je hier echt even in wegzakken....

Ik worstel me de dagen een beetje door. Nog steeds een vorm van ongeloof. "Dit kan niet, hij heeft niet echt een ander, hij komt wel weer terug. " Mijn brein probeert van alles om de pijn enigszins te verzachten, maar uiteindelijk val ik steeds weer terug op de keiharde waarheid: Ex-lief heeft een ander.
Er zijn momenten dat ik het vergeet, maar dan slaat de waarheid weer in. Is net een klein vonkje dat langzaam zijn weg naar de bom vindt en bám!!! Daar ontploft de bom weer, dit gebeurt ongeveer 15 keer per dag. Slopend is het.

Er is een constante strijd bezig tussen mijn gevoel en mijn verstand.
Welke wat is, weet ik niet.
Ik denk steeds aan alle dingen die hij met mij niet meer wilde doen, die doet hij nu met haar. Is dat gevoel, ego of verstand? Waarom wil ik daar zo dwangmatig mee bezig zijn??
Maar er klinkt ook een stemmetje dat zegt: Sens, nu is het klaar! Je bent bevrijd. Je bent bevrijd van de twijfels, je bent bevrijd van de spanningen, je bent bevrijd van de man die niet voor jou ging. Zijn nieuwe liefde is jouw redding!!

Ze zeggen wel eens dat je gedachten de aanleiding zijn tot je gevoelens.
Dus hoe jij denkt over iets, bepaalt ook hoe je je er over voelt. Een vrij logische uitleg. Ik worstel een beetje met dit thema.
Ze zeggen altijd dat je je gevoel moet volgen, maar nu is dat gevoel dus een gevolg van je gedachten die vaak door je ego/verstand worden gevormd. Wat was er eerder, de kip of het ei??

Ik was van plan hier een blog te schrijven over hoe verschrikkelijk ellendig ik me nu voel. Hoe genept ik me voel, hoe gebruikt, hoe belazerd.
Maar ik lees net de blog van onze lieve Moerbei en denk..tja, dat is ook een manier om er mee om te gaan. Hoe moeilijk het ook is.
Al met al ben ik al een jaar met deze kut-relatie bezig. Want een jaar geleden begon het eigenlijk al een beetje te rommelen.
En ik ben, willens en wetens, door gegaan omdat ik zo zeker wist dat dit mijn man was.

Tja, en toen kwam het onvermijdelijke mailtje waar informatie in stond waar ik al die tijd bang voor was, maar waarvan ik dacht: dat doet hij niet. Tel daarbij op dat ik ook zo iemand ben die verschillende mediums had gebeld die stuk voor stuk hetzelfde zeiden: Hij is niet bezig met andere vrouwen en tegen de zomer komt het weer goed. Kijk, als een het zegt, denk je: Ja ja... Maar als er 4 zijn die het zeggen, en allemaal hetzelfde, dan denk je: ooo, misschien is dat dan wel zo.
Met als gevolg dat ik daar maar op bleef hopen en dus ook geloofde dat het wel goed zou komen.