Elke dag is een gevecht.
Jij op je roze wolk, ik in mijn put van verdriet. Achtergelaten en ingeruild..
Hoe kon je verder gaan zonder me? Hoe kon je stoppen met van me te houden zonder dat ik het zag? Hoe kan je er plots niet meer zijn? Soms denk ik nog dat ik wakker word en het terug zoals eerder is..Dat ik je terug bij me heb. Mooie jij..lieve jij..Weet dat jij die dromen alleen nog met iemand anders deelt. Elke ochtend word ik wakker en slaat de angst en het verdriet me neer. Ben zo moe..nooit geweten dat jij mijn alles zou zijn en ik jouw niets.

Een onderwerp dat wel al meer aan bod is gekomen...
Voel me zo slecht vandaag.
Hoe vergeef je jezelf voor fouten die je hebt gemaakt? Wees niet te hard voor jezelf..ik hoor het al komen. Maar hoe doe je dat?

Weer een weekend. Iets waarvan ik niet weet hoe ik het moet invullen. Heb geen afleiding..vrienden zijn druk bezig.
Elke keer opnieuw hou ik mezelf voor dat dit gevoel ooit wel weer voorbij gaat. Maar ergens vraag ik me af of het ooit wel helemaal weg zal zijn.

Geen idee...
Ben vandaag op bezoek geweest bij mijn pa en daarna op babybezoek bij een vriendin. Beide maar ff te voet. Geen medicatie genomen tegen de paniekaanvallen en al bij al ging het wel. Geen aanval dus..Op weg naar huis voelde ik mijn hart al wel kloppen in mijn keel want moest nog naar de winkel. Dochter was er wel bij dus dat stelde me al wel een beetje gerust. Gelukkig aan de kassa weinig volk dus dat ging mits een beetje concentratie en het nodige lucht happen redelijk goed. Best trots op mezelf.

Ben nog niet gestopt...ik ben diegene die me klein probeert te krijgen, enkel en alleen mijn gedachten zorgen hiervoor.

Als ik jullie blogs lees lijkt het alsof het met iedereen altijd een beetje beter gaat. Buiten bij Hugo miss en toch zou ik liever hem zijn. Alles lijkt beter dan waar ik me nu bevind. Wil niet dramatisch doen en nee wil nog steeds leven. Denk wel dat ik hier ooit doorkom maar de manier waarop?

Ben het beu..mijn eigen gedachten die me beperken. Ben het beu elke ochtend wakker te worden om zes. Ben het beu de situatie te analyseren. Ben het beu hem te missen. Ben het beu te vechten tegen het minderwaardigheidsgevoel. Ben de tranen beu. Ben elke herinnering die om de vijf minuten door mijn hoofd jaagt beu. Ben het beu mezelf om de vijf uur weer op te rapen.
Ben alles zo beu...Voel me zo lelijk. Wou dat ik boos kon zijn..