Ik herinner me de eerste weken na mijn breuk nog heel levendig. Het lijkt alsof ik de laatste dagen er net weer insta. Er is natuurlijk een verschil..ik kan wel slapen en ik kan wel eten, ik loop niet constant meer te wenen en ik kabbel netjes door.
Maar hem missen, doe ik nog steeds. Huilen ook. Zelfs hopen doe ik nog van tijd tot tijd.
Wachten valt er ook ergens tussen. Maar waarvoor en waarom, dat ben ik soms kwijt. Dat zijn de punten waar ik aan werken moet.
In de twee jaar die nu bijna voorbij zijn, heb ik stapjes vooruit gezet en toch weer niet.

Is alweer een tijdje geleden dat ik hier iets neerschreef. Kom ook niet zo heel veel meer kijken, alleen als ik het een beetje moeilijk heb. Maar de energie en kracht die je er in die eerste periode uit andermans verhalen haalt verdwijnt naarmate de klok tikt.
Het is nu ongeveer een jaar en acht maanden geleden dat 'wij' uit elkaar gingen. En zoals gezegd wordt de pijn minder intens. Nooit wil ik nog teruggaan naar de dag van toen. De maanden van toen.

Net terug van feestje bij vriendin. Er gaat heel wat om in me..
Het gaat niet helemaal zozeer om liefdesverdriet maar om de kern van alles.
Op tv draaien is het een mix van de top 2010 en net zoals elk liedje in elkaar overgaat, doet mijn gevoel het net zo.
Waar wil je naartoe gaan lieverd en hoe ga je dat doen?

Voel me slecht..
Ik mis hem. Er valt niet meer te zeggen dan dat.
Eén jaar later, net iets langer zelfs. Pffff....
Er gaat veel door mijn hoofd maar krijg het niet op papier. Het wordt een beetje triest na al die tijd.
Er is nog geen dag voorbijgegaan dat ik niet aan hem denk. Of hij mijn grote liefde was? Nee, ik denk het niet..Waarom dan nog steeds zo blijven hangen?
Ik ga heus wel verder met mijn leven maar momenteel zit ik weer in die fase van 'waar doe ik toch allemaal voor?'.
Huisje gekocht..en toch steeds..wat zou hij er van vinden?

Mijn maag keert...
Na zoveel tijd laat ik me vangen en ga ik het net af op zoek naar hem. Waarom weet ik niet juist. Misschien in de hoop dat hij intussen op zijn bek is gegaan. Dat ik toch niet zo slecht, lelijk en weet ik veel ben. Dat het niet alleen aan mij lag. Stomme kronkel!
Vreemd hoe haat nog steeds speelt, afgewisseld met momenten van verdriet en momenten van missen van.
Het zal nooit nog goed komen. Ik zou niet meer willen..maar nog steeds worstel ik regelmatig met 'waarom veegde je de straat met me aan?'. Net jij...
Ik ben het beu daar nog steeds in te zitten.

Nog twee maanden en het jaar is voorbij..
Ben het niet vergeten Layla, als je dit leest. De belofte is hier gemaakt dus hoop dat je dan meeleest en iets achterlaat.
Hoe staat het met 'ons' al de oldies een jaar later..
Een vol jaar...

Ik wil prins, Letje, waterlelie, ptm, panic, layla, chryso, chelle, hugo, Jelle, Anja, jantje en al de rest lezen!
Misschien ben ik er een aantal vergeten...
Voor de meesten is het al langer dan een jaar but I don't mind

xxx