Voel me niet zo lekker vandaag..
Hoop met het hier neer te schrijven het gevoel ook weer een beetje verdwijnt. Het ging niet zo slecht met me de afgelopen dagen. Zo voelde het toch niet..Het ging ook niet echt supergoed maar hé zoiets valt ook niet te verwachten. Er zit nog steeds zoveel in mijn hoofd. Ben vooral héél veel bezig met het hoe en wanneer. Hoe komt het dat hij me niets heeft verteld over die andere meid en sinds wanneer was dit al bezig. Soms boos..Soms weer dat bedrogen gevoel, misselijk gevoel maar de laatste dagen niet meer die intense pijn.

Het het gevoel willen afschudden maar vandaag is echt een bah dag. Hoe ik het ook probeer het blijft bah..
Ik leerde M (ex) kennen via een collega B (goede vriend van M).
Hij vond wel dat we bij elkaar zouden passen. Dus na wat mailverkeer met M en mij en na een aantal telefoontjes, een keertje afgesproken. Toen botste het al wel tussen ons. Had het kunnen weten.

Het misselijke gevoel is er weer..
Ik haat het dat ik door jou niet goed slapen kan. Hoe slaap jij? Als een roosje?

met mezelf.
Ik lees vaak dat je ldvd op een goede manier moet verwerken..niet opkroppen, niet wegsteken. Dat is belangrijk. Ook naar de toekomst toe.
Je moet je verdriet over je laten komen. Door al die fases heen. Maar ben niet meer mee met mezelf. Denk er constant aan dat wel maar ergens blokkeert er iets denk ik. Zou het de vermoeidheid zijn? Voel me in een roes..

Bij een vriendin de verjaardag van haar dochter (mijn metekindje) gaan vieren. Alles ging redelijk goed tot op een bepaald moment hij weer in mijn hoofd zat. Ach hij zat er al heel de tijd maar thuis is alles veilig en vind ik die rust soms wel. Zat daar en hoe graag ik het ook wou, kon er niet van genieten. Ik miste hem..
De laatste keer was hij erbij en nu weer niet. Nee nu zit hij bij zijn nieuwe meid.
Loslaten? Goh wie heeft dat woord uitgevonden? Wat betekent het eigenlijk? Beseffen dat het niet meer goed komt? Duhh?? Nee het is meer dan dat..het is meer iemand uit je systeem krijgen.

Kan iemand me wakker schudden?
Hoe haal ik het in mijn hoofd om nog steeds iets te hopen?
Ik word nog steeds van het ene gevoel in het andere gesleurd. Van totale wanhoop naar een soort van apatisch gedrag en weer terug, niet te vergeten alles dat er tussenin zit.

Vreemd toch hoe je soms...heel soms...dat beetje rust vind. Niet in je hoofd maar dat rustig gevoel vanbinnen. Voel het nu, vandaag. Enkel niet vanmorgen. De ochtenden zijn zo erg..Maar nu voel ik het wel.
Ik kwam vandaag tot een soort van besef dat mijn ex en ik nooit echt vrienden zullen zijn. Dat het contact, moest ik het zoeken, nooit blijvend zou zijn. Dat het nooit in evenwicht zou zijn en dat het niet iets is waar hij naar streeft. Ik ben een stukje van zijn verleden en daar houdt hij het ook graag.