Bij een vriendin de verjaardag van haar dochter (mijn metekindje) gaan vieren. Alles ging redelijk goed tot op een bepaald moment hij weer in mijn hoofd zat. Ach hij zat er al heel de tijd maar thuis is alles veilig en vind ik die rust soms wel. Zat daar en hoe graag ik het ook wou, kon er niet van genieten. Ik miste hem..
De laatste keer was hij erbij en nu weer niet. Nee nu zit hij bij zijn nieuwe meid.
Loslaten? Goh wie heeft dat woord uitgevonden? Wat betekent het eigenlijk? Beseffen dat het niet meer goed komt? Duhh?? Nee het is meer dan dat..het is meer iemand uit je systeem krijgen.
Accepteren? Wat juist? Dat dingen eenmaal niet altijd werken zoals jij het wil.
Ben aan het kotjesdenken maar het zint me wel op dit moment.
Voor alles zijn tijd toch?
Heb vandaag nog beweert niet boos te zijn op hem maar eigenlijk ben ik het wel. Het voelt niet eerlijk meer..de dingen die hij zei zoals die 5% slecht karakter van mij waar hij zo op gebotst was. Het feit dat hij zei dat ik zo geweldig was maar niet meer kon. Voel een beetje alsof ik die schuld moet dragen terwijl hij al iemand anders in zijn hart had gesloten. De laatste keer dat hij met me ging slapen en de dag erop zei dat hij het fijne gevoel niet meer had maar dat dat nog wel kon veranderen. Misschien morgen of overmorgen maar me twee dagen erop vertelde dat ie eigenlijk toch niet van me hield. Ben je iemand anders tegengekomen? Nee..het klonk al niet oprecht. Een week later effectief met haar begon en me de week na dat mijn broer was gestorven niet de beleefdheid had me te vragen hoe het ging.
Dus in het kort..eigenlijk ben ik wel een beetje boos maar meer dan dat voel ik me nog steeds bedrogen door een persoon die ik niet eens ken.