Voel me niet zo lekker vandaag..
Hoop met het hier neer te schrijven het gevoel ook weer een beetje verdwijnt. Het ging niet zo slecht met me de afgelopen dagen. Zo voelde het toch niet..Het ging ook niet echt supergoed maar hé zoiets valt ook niet te verwachten. Er zit nog steeds zoveel in mijn hoofd. Ben vooral héél veel bezig met het hoe en wanneer. Hoe komt het dat hij me niets heeft verteld over die andere meid en sinds wanneer was dit al bezig. Soms boos..Soms weer dat bedrogen gevoel, misselijk gevoel maar de laatste dagen niet meer die intense pijn.
Vandaag zag ik hem weer heel duidelijk..in mijn hoofd bedoel ik. De hoe en wanneer vielen weer weg en er was enkel gemis. Dacht bij mezelf gaat wel weer voorbij..je bent nu al een stapje verder..Toch werd het plots zo duidelijk dat het voorbij is. Geen tranen maar gewoon pijn, het alleen voelen, en ach ja noem maar op...
Hij is hij niet meer. Hij is hier niet meer. Wou hem zo graag sturen dat ik hem mistte maar weerhou me daar van.
Het werd er niet echt beter op.
Zag mijn ma vandaag. Ze kwam op bezoek bij mijn pa. De kids (die van mij en mijn zus) blijven sowieso elke woensdagnamiddag bij mijn pa na school. Het bezoekje was niet echt een verassing want dat gebeurt wel meer maar denk dat dit de eerste keer is dat ze niet echt meer boos op me leek. Het ging natuurlijk dan ook vooral over haarzelf. Aardig onderwerp natuurlijk. Toch vraagt het altijd wel energie..
Maar al bij al geen gesnauw naar mijn pa toe en ach ja ben het wel een beetje gewoon dat ik of mijn problemen in het niets vallen bij die van haar. Geen verwijten naar haar maar toch weer een beetje het gevoel opzij gezet te zijn.
Ze vroeg wat we met kerst gingen doen. Nou niets zei mijn pa...Wist dit al wel want zijn gezondheid is ook niet echt meer bijzonder en hij wil al dat gedoe niet meer. Wist voor mezelf al dat het een beroerde kerst zou worden. Hoef het niet echt te vieren want dat hebben we vorig jaar ook niet gedaan. Maar zo zonder relatie zitten plots maakt het niet leuker.
Mijn broer zou ook jarig zijn geweest op kerstdag dus dit op zich was al een domper.
Mijn jongste broer riep ons dan even allemaal aan de tafel en stelde voor om de assen (die staan boven nog in een urne) uit te strooien op zijn verjaardag. Ergens op een mooi plekje aan het water. Een super idee vind ik zelf maar het voelt alsof ik nogmaals afscheid moet nemen..Toch zou ik het niet anders willen dan op deze manier.
Met heel de breuk weet ik niet in hoeverre ik echt afstand heb genomen van mijn broer...Het klinkt misschien raar.
En nu voel ik me héél alleen..
Ik mis mijn ex...zo intens...
Hoop dat ik een beetje kan slapen