Poeh

afbeelding van amber11

Kan iemand me wakker schudden?
Hoe haal ik het in mijn hoofd om nog steeds iets te hopen?
Ik word nog steeds van het ene gevoel in het andere gesleurd. Van totale wanhoop naar een soort van apatisch gedrag en weer terug, niet te vergeten alles dat er tussenin zit.

Onzin..Soms denk ik dat hij me vast nog graag moet zien. Hij kon niet meer zei hij maar ik krijg het nog wel op één of ander moment in de toekomst recht. Hij gaat nog wel lekker op zijn bek bij die nieuwe vriendin van hem en wie kan er dan beter zijn dan ikke. Moet nog effe aan de zijlijn blijven en af en toe toch maar contact zoeken.

Realiteit..hij koos ervoor om met iemand anders een toekomst uit te bouwen. Punt. Hij heeft liever geen contact. Punt. Hij ziet haar graag. Punt.

En dan...auw

Ps: kan redelijk goed inslapen maar slaap nooit meer dan vijf uurtjes, soms zelfs minder..iemand goede tips?

afbeelding van Me.

@ amber

Wakker schudden kun je helaas alleen zelf. Maar geef niet op! Je was juist zo goed bezig! In de avond als je niet zo goed kunt slapen of wakker word, dat heb ik ook gehad, ga voor dat je gaat slapen even halfuurtje wandelen ofzo en daarna thee of warme melk drinken. Helpt bij mij altijd. Goed slapen is belangrijk voor relativeren....

afbeelding van Prikkebeen

@Amber11 - Poeh

Dat komt inderdaad over alsof je alle kanten lijkt op te gaan ... erg vermoeiend, lijkt me !

Men zegt wel eens; "Hoop doet leven ..." en houdt mensen schijnbaar op de been.
Hoop is het openhouden van de mogelijkheid dat er nog iets kan gebeuren zoals je het liefst zou willen zien en ervaren. Het zijn verwachtingen vanuit herinneringen en gebeurtenissen. Je eigen geloof en vertrouwen dat de dingen zullen verbeteren. Hoop is niet grijpbaar en oncontroleerbaar. Het is 'denken in mogelijkheden', maar niet in realiteit en vaak ook de dingen 'mooier maken' dan ze in werkelijkheid zijn (geweest). Prik die ballon van verlangen kapot en kom weer met beiden voeten op aarde staan. Kies voor jezelf en niet voor een schijnwereld !

Slecht slapen kan erg vervelend worden. Een aantal dagen is wel vol te houden, langere tijd werkt dan ook in op je hele lijf en geest. Een groot risico is dan de neerwaartse spiraal in gedachten en motivatie die je nu juist niet nodig hebt, vooral om daarin wel enigszins positief naar jezelf te blijven kijken en misschien ook een beetje naar je omgeving ...
Mijn manier was bij het wakker worden, gewoon op te staan, een stukje in een niet al te 'zwaar' boek te lezen en iets te drinken (lauw water !). Dit alles hooguit een kwartiertje en vervolgens weer te gaan slapen.

Alle liefs en sterkte toegewenst ...

<
Een rijk leven begint met het volgen van je verlangen ... Verlangen is het verschil tussen wat is en wat kan zijn ...
>

afbeelding van amber11

@prikkebeen en Me

Denk dat hoop soms een pleister op de wonde is.
Het is moeilijk het van tijd tot tijd los te laten omdat dan echt alles op je afkomt. Maar ik weet diep van binnen dat het zinloos is. Er is geen reden om te hopen. Waarschijnlijk is het nog een beetje vasthouden aan iets waardoor ik niet constant helemaal ten onder ga.
Moet me inderdaad elke keer bijsturen. En je omschrijving was héél raak. Wat een boel allemaal Verdrietig.
Vallen en opstaan..vallen en opstaan..

Het slecht slapen duurt nu al een tijdje. Dacht dat ik op een bepaald moment wel zo moe zou worden dat er een moment kwam dat ik gewoon zou doorslapen. Wat eens zo normaal was lijkt nu al eeuwen geleden en verlang er wel naar. Zo eens lekker slapen tot het tijd is om weer op te staan. Waarschijnlijk komt het wel na een tijdje terug..let's hope so..
Gaan wandelen gaat niet echt omdat mijn dochter dan al in bed ligt en kan ze natuurlijk niet alleen achterlaten. De rest probeer ik zeker en vast.

afbeelding van moppie37

Lieve Amber

Meisje je zit midden in je rouwproces, gun het je zelf te rouwen. Niet alleen om het verlies van je ex maar las ook dat je broer is gestorven. En juist nu mis je de steun van het vertrouwde je ex!. Is het zo dat je hem mist of mis je de liefde en een arm om je heen? Het is nog maar zo kort geleden probeer je zelf tot rust te krijgen, Rust reinheid regelmaat zeggen ze ook wel eens. Zorg goed voor jezelf , ga sporten, eet gezond( ook al heb je geen trek), weinig koffie, veel water( zuivert). Je lichaam en geest moeten herstellen, en dat heeft tijd nodig.Je pleegt op deze manier roofbouw. Zeker rust is goed. Ik heb een tijdje oxazepam gebruikt een paar weken om weer goed te kunnen slapen en echt meid 8 uur slaap per dag doet wonderen!!!! Richt je liefde op de mensen die het verdienen, las dat je een kind hebt? Deze man verdient het niet langer om je energie aan te verspillen. Zo lang jij je blijft richten met al je energie op hem, voed dat hem. Klinkt gek maar is echt waar. Inprincipe geef jij hem de energie die jij juist zo hard nodig hebt voor jezelf!!!!Hij is verder gegaan met zijn leven zonder jou en met iemand anders. Door wanhopig te blijven krijg je hem niet terug. Ik ben inmiddels 5 maanden verder en het gaat goed. Voel mij rustig en krijg steeds meer energie terug en heb weer een positieve kijk op het leven ( ondanks dit rotweer) Je zit nu nog in een soort ontkenningsfase het wordt tijd je boosheid er uit te gooien!!! Ben daar ook geweest en hoopte dat zijn relatie ook kapot zou gaan. Heb hem een hele boze mail gestuurd vanuit mijzelf en dat ik niets meer met hem te maken wil hebben ( zie mijn blog voor mijn verhaal) heeft mij heel goed gedaan. Het gaf mij controle over de situatie dat ik er zelf voor mijzelf een dikke vet streep onder heb gezet ( loslaten). Daarna volgde het verdriet heel veel verdriet, ik heb heel veel gehuild, tot dat het echt op is. Ik heb geen verlangens meer naar hem maar voel mij toch leeg. Er is ruimte in mijn hoofd gekomen, die zo vreselijk vol zat. De toekomst staat nu open het kan alle kanten op. Maar ik maak mij niet druk heb er vertrouwen in! Heeft ook iets spannends wat zal het mij allemaal brengen. Ik hoop dat je hier iets mee kan? Probeer te vertrouwen dat het weer goed komt. Ga de blogs lezen van de mensen op deze site die al iets verder zijn. Probeer anders in de situatie te gaan zitten, leg je er bij neer, anders ga je er aan onder door. Schrijf voor je zelf een afscheids brief aan hem ( eventueel ook aan je broer). Als je zo ver bent om het los te laten. steek deze brief dan in de fik. Heeft mij ook goed geholpen.
In iedergeval heel veel sterkte

afbeelding van amber11

@moppie37

Een hele reactie Glimlach.
Ben nog steeds niet zover dat ik alles in één keer tot me kan laten doordringen (ivm met je reactie dan). Waar dat juist aan ligt weet ik niet zo goed.
Het slapen...ach hoop dat het gewoon beter wordt na verloop van tijd. Heb wel slaappilletjes voorgeschreven gekregen maar zelfs daarmee slaap ik niet de klok rond. Voor iets zwaarders wil ik niet echt gaan omdat ik hiervan het gevoel al heb dat ik 's morgens suf ben. Ook misschien een beetje uit angst omdat de dokter me er nadrukkelijk op wees dat dit enkel dient gebruikt te worden voor een héél korte periode. Dus nu doe ik het in de week zonder en in het weekend durf ik er wel eentje nemen. Laten we gewoon hopen dat het vlug overgaat want het heeft inderdaad invloed op je 'zijn'. Eten is op zich geen probleem.

Boos ben ik niet op hem. Zou het miss gemakkelijker maken maar zie het nut daar niet van in. Een afscheidsbrief? Goh ik weet het niet..Aan mijn broer heb ik het al geschreven op de dag dat hij werd begraven.
Denk dat ik elke dag wel een stukje afscheid van mijn ex neem, in mijn hoofd dan. Of ik hem mis? Dat is een goede vraag..soms vraag ik het mezelf ook af. Mis ik hem of gewoon een persoon die er voor me is, die me lief heeft? Hij is vertrouwd natuurlijk dus het is gemakkelijker te denken dat ik hem mis.

Meestal hoop ik nog dat hij op zijn bek gaat maar weet ook dat het uiteindelijk voor mij geen verschil zal maken. Alles dat heeft plaatsgevonden maakt geen verschil aan de situatie van nu. 'Had ik maar..' is een verspilde gedachte.
Probeer te begrijpen (miss ook verspilde energie)..maar weet dat eerst die sluier van verdriet moet verdwenen zijn voor je objectiever naar de relatie kan zien. Vraag me af waarom we maar bleven proberen etc..Het zijn vragen waarvan ik merk dat die bij andere op een bepaald moment ook weer weggaan. Op dat moment ben je er ook niet meer afhankelijk van. Het vraagt veel energie en het is een beetje verloren zoals je zei maar misschien hoort het bij het proces. Weet het niet.
Er moet heel wat aan mezelf gewerkt worden en misschien neem ik daar de tijd niet altijd voor. Wil ik dat alles veel vlugger gaat dan kan. Maar uiteindelijk berust ik erin dat ook ik elke fase zal moeten doorgaan.
Elke dag is anders en elke dag is het gevoel weer anders..
Weet het ook soms niet meer