Vreemd toch hoe je soms...heel soms...dat beetje rust vind. Niet in je hoofd maar dat rustig gevoel vanbinnen. Voel het nu, vandaag. Enkel niet vanmorgen. De ochtenden zijn zo erg..Maar nu voel ik het wel.
Ik kwam vandaag tot een soort van besef dat mijn ex en ik nooit echt vrienden zullen zijn. Dat het contact, moest ik het zoeken, nooit blijvend zou zijn. Dat het nooit in evenwicht zou zijn en dat het niet iets is waar hij naar streeft. Ik ben een stukje van zijn verleden en daar houdt hij het ook graag.
En op het moment lijkt het alsof ik in een katoenen balletje zit want het raakt me niet echt. Ik wacht ergens op de weerbots. Weet dat dit enkel maar voor even is maar geniet wel ergens van deze 'pauze'.
De laatste dagen waren hel en het weekend zuigt letterlijk alle energie uit me.
Soms is het moeilijk uit die neerwaardse spiraal te stappen en te denken 'hé meid, zoo erg is het nu ook weer niet' 'Kop op, er wacht vast iets veel mooier'.

Het doet pijn maar geef jezelf een nieuwe kans
Na een tijdje krijgt je leven weer wat glans dus
Droog je tranen ook al heb je veel verdriet
Je kan wel treuren net als ik maar het helpt ons niet
Droog je tranen ook al heb je veel verdriet
Het leven gaat door
Je begint weer vanvoor
Er ligt vast wel iets moois in het verschiet

Hou niet zo superveel van Clouseau maar het is toepasselijk.