Ben nog niet gestopt...ik ben diegene die me klein probeert te krijgen, enkel en alleen mijn gedachten zorgen hiervoor.
Ga langzaam maar zeker verder en verder achteruit. Paniekaanvallen blijven sterk aanwezig en begin de plekken te mijden die ze veroorzaken. FOUT! Ze komen meer en meer voor wat ervoor zorgt dat mijn cirkel steeds kleiner wordt. Gadver ik laat mezelf niet klein krijgen door mezelf. Al moet ik jankend over de grond kruipen, ik moet de angst onder ogen komen. Heb er tijdens mijn relatie nooit last van gehad en nu controleren ze mijn zijn. De breuk, de dood van mijn broer, dingen die ik nog niet verwerkt heb..alles lijkt op mijn dak te vallen. Zo voelt het toch.. Het verdriet over me laten komen is niet genoeg. Elke dag is een gevecht..meer dan alleen tegen het verdriet maar tegen mezelf.
Ik geef nog niet op al moet ik tien keer door het slijk bijten..
Dus na medicatie en iets tegen de aanvallen gaan we op zoek naar professionele hulp. Proficiat aan mezelf . Hoop dat het me beter maakt..
Heb me nog nooit zo verdrieting en vooral wanhopig gevoeld.