http://www.elsevier.nl/web/Stijl/Gezondheid-Gezin/Gezin/88970/Ziek-van-l...

ZIEK VAN LIEFDESVERDRIET: SERIEUS PROBLEEM
dinsdag 29 augustus 2006 14:03

Hevige verliefdheid is fatastisch. Ze geeft gelukzalige gevoelens, maar kan bij een verbroken relatie ook heftige ontwenningsverschijnselen veroorzaken. Wat er dan gebeurt, is te vergelijken met het plotseling en zonder hulpmiddelen moeten afkicken van een ernstige verslaving.

Door José van der Sman

Ik ben hier een week niet geweest. Vond het niet tof dat ik niemand steunde, zeker na de lieve berichtjes op mijn eigen blog. Ik moest een chirurgische ingreep ondergaan waarvoor ik nogal veel moest regelen, alle energie daarop.

ik heb een stuk verwijderd

Mijn huis is schoon, mijn ijskast gevuld en een afspraak met de kapper is gemaakt. Maar mijn god, wat mis ik hem. Wat mis ik ons. De tranen springen geregeld in mijn ogen. Ook als het niet kan. Ik kan niet eens beschrijven hoe erg ik hem mis. Ik wil het ook niet proberen, het doet te veel pijn. Helaas kan ik niet aan hem denken als dat het een klootzak was. Ik was de klootzak. Waardeerde niet wat ik had en ben doorgegaan tot het kapot was. Self furfilling prophecy (wat vast anders geschreven wordt) in de hoogste vorm.

Alvast mijn excuses voor deze slachtofferige klaagzang. Ik moet het kwijt.

Ik begin er schoon genoeg van te krijgen hoe ik bezig ben sinds ik terug ben!
Ik voel me zo fuckedup klote gewoon. Mis de energie en motivatie om het te veranderen. Hoe kan een mens zo moe zijn van niets doen? Ik weet heel goed wat goed is voor me. Maar ik wil het niet eens meer.

Dat ik hier na vier maanden nog steeds op de keukenvloer lig te huilen... Echt niet leuk! Het hielp ook niet dat ik een vreselijk weekend achter de rug heb. Vrienden allemaal op vakantie of aan het werken. Heb helemaal NIETS gedaan. En door dat klote liefdesverdriet niet eens zin om er iets van te maken. Eigenlijk heb ik alleen maar gehuild, gerookt, veel snoep gegeten en pizza. Iets waar ik normaal enorm van zou genieten, afgezien van dat gehuil. Waar is die sterke Zaza? Ik mis haar...

Ik weet niet zo goed wat ik moet schrijven. Dus ik begin maar gewoon. Het is nu bijna vier maanden geleden. Het afgelopen weekend was ik ziek. Nu nog. Ik heb alleen maar gehuild. Ik vind het heel erg moeilijk om toe te geven maar ik mis hem. Ik mis hem vreselijk erg. Hij is de enige die ik nu om me heen wil hebben. Hij was perfect en ik heb dat verpest. ! Misschien romantiseer ik hem. Perfect was ie niet. Maar hij kwam daar wel dicht bij in de buurt. Ik wil geen leven zonder hem. En ik wil niet weer zes jaar wachten voordat ik weer zoiemand tegen kom.

Worden we met een groot verlies geconfronteerd,
dan helpt het niet om dat wat ooit was,
te herstellen, je kunt beter de grote,
gapende leegte die achterblijft benutten en vullen met iets nieuws.

De Aleph

Bron: Paulo Coelho agenda