Hoi lieve Zaza, je leven op orde houden is het gevecht met liefdesverdriet aangaan en het is echt overleven. Ik wist in het begin niet wat me overkwam, ik kwam in shock, een eetrem, bijna 10 kilo afgevallen en ik dacht in de relatie ook altijd al als dit uitgaat zal ik er zwaar kapot van zijn, en dat klopte ook. Het gevecht tegen liefdesverdriet daar zit ik nu na 1 jaar nog steeds in en ik heb er steeds voor gezorgd dat ik niet de hele dag in bed ging liggen, nooit gedaan, was ik ook veels te onrustig voor en daar zou ik alleen maar somber van worden en ik ging lopen, lang lopen, snel lopen om het endorfine (geluksstofje) in mijn hoofd te krijgen, ja vind doggy wel heeel leuk hahaha. Endorfine krijg je ook door chocola en dat nam ik dus ook elke dag, ja erg wel want veel chocola is niet goed, maar ja ik wilde dat akelige gevoel niet en het eten van chocola gaf me het idee dat het iets minder werd. Ook zorgde ik dat ik er goed uitzag elke keer weer, vooral voor mezelf want ik wilde niet tegen een verdrietig hoofd aankijken, nee beter een verdrietig hoofd met make-up. Ook vooral in het begin had ik het idee dat hij ergens in de buurt was en dan moest ik er natuurlijk goed uitzien, stel dat ik hem tegen zou komen. Gelukkig is het niet gebeurd en zelfs nu nog zou ik in shock komen als ik hem tegen zou komen. Dat gevoel heb ik nog steeds en mocht ik hem ooit tegen kom dan beter als ik uit het liefdesverdriet ben. Als ik ijzersterk ben. De scenario's in mijn brein vind ik al een vreselijk strijd op zich en ja het beste is om er niet in mee te gaan en het elke keer een halt toe roepen, in het begin heb je het wel nodig die scenario's voor de verwerking, maar er in blijven zwelgen is zeker niet goed. En ik moet zeggen dat mijn brein echt moe aan het worden is van die scenario's en dat het ook soms vervaagd nu, dat is denk ik de reactie van het lichaam die er genoeg van krijgt na zo een lange tijd, ik heb het nog wel hoor, maar echt ook dat wordt minder. Ik heb ook heeeeel veel hulp gehad van mij familie, fantastisch en heeel erg lief. Toen ik op deze site kwam ben ik achter de coulissen gaan meekijken en op een gegeven moment ben ik lid geworden, ik kon echt niks schrijven in het begin hier toen ik alleen maar mee aan het lezen was, ik was te verdrietig. Op deze site heb ik ook veel aan mijn vrienden hier gehad en nog hoor. Ik heb mijn eigen verhaal niet echt verteld hier over het hoe of wat met ex, ben er niet zo een type voor om het op het internet te zetten en als een ander het kan helemaaal toppie hoor. Ik ben nu eenmaal zo niet, daarom schrijf ik zo nu en dan iets. Het liefdesverdriet is een vreselijke strijd, eigenlijk te erg om te dragen en daarom ging mijn lichaam over in overleven. Ja klinkt misschien een beetje dramatisch maar was het echt wel zo hoor. Die te erge pijn moet je compenseren door afleiding te zoeken en de geluksmomentjes op te zoeken. Mijn lieve mama kan mij er vaak weer uit trekken met haar wijze, lieve woorden en haar liefde. Ik ben nu verder dan jij bent en ik kan je zeggen dat waar je door heen gaat beetje bij beetje gaat uitdoven ook de onterechte emoties die er vaak mee gepaard gaan. Er is echt verschil in liefdesverdriet, deze van mij is de ergste die er bestaat en die van jou ook wel denk ik zo te horen aan je story. Maar de wil is er ook bij jou om er uit te komen net als bij mij. Stilzitten kon ik niet werd ik helemaal onrustig van ja het shock gevoel gaat ook weg, ook de paniek wordt minder. Eigenlijk heb ik nu een normaal liefdesverdriet op dit moment en nog steeds denk ik dat mij dit overkomen is, kan het echt niet bevatten, ik snap er nog steeds niets van. Tijd heelt alle wonden op den duur, tijd vliegt voor bij, maar liefdesverdriet kruipt voorbij. En ook houd ik mijn huis op orde, dat geeft ook weer voldoening, doe jij ook goed aan. Voor mij helpt het ook goed om te werken en afleiding, genieten van de geluksmomenten die er altijd wel zijn, ja die zijn er ook in het liefdesverdriet. En dan dubbelop genieten evan. Ook ben ik uitgegaan wat mij heel erg heeft geholpen, op bezoek bij familie en leuke uitstapjes met familie gedaan, uit eten o.a. Ook daten was en is voor mij een leuke, gezellige afleiding. Nieuwe mensen leren kennen in de drukte afspreken, op een terrasje of in een kroegje en gezellig kletsen, lachen en iets drinken of eten samen, ja dat heeft mij wel een beetje geholpen. Je kopieert het dan over het oude heen. Ik moet zeggen dat ik toen ik ging daten ik ook mij zelf bij elkaar moest rapen en dan dacht ik kom op meisje ga je leuk aankleden en make-uppie op doen en ik moest me er ook echt toe zetten en als ik eenmaal met mijn date zat te kletsen voelde het ook wel goed voor mij, het lachen de leuke gesprekken, o.a gezellig tapas gegeten met leuke spaanse muziek op de achtergrond. Ik heb zelf geen klik gehad met de dates en ik stond er echt wel voor open, maar ben niet snel verliefd, maar ik denk maar zo het was gezellig en wat ik wel erg vind is dat die dates wel een klik hadden, en om het dan te zeggen is best moeilijk Nu date is iets minder maar ja misschien ga ik weer een keertje, je weet nooit wat je tegenkomt en het is ook geen must voor mij, want nu ik single ben is ook wel prima. Succes met de strijd van het afkicken van liefdesverdriet, je komt er een keer uit, dat is 1 ding wat zeker is, liefdesverdriet gaat altijd over. Haal elke keer weer die kracht naar boven, je oerkracht in dit gevecht. Heel veel liefs van hetlevenismooi. xxx

@iedereen. Jullie zeggen hele goede dingen. Bedankt. Stof tot nadenken. Heb hier echt iets aan. Thanx xx

Hoe doe je dat?

Net als jij...met vallen en opstaan!

En dat doe je eigenlijk heel goed, vrij rauw, maar je blijft dicht bij jezelf, voelt wat je voelen moet maar blijft tegelijkertijd structuur houden.

Je eerdere ervaring was al dat je je in eerder liefdesverdriet erg eenzaam voelde, wel je ding deed, maar toch het verdriet bleef voelen tot je je ex tegenkwam.

Iemand zei jaren terug iets tegen mij waar ik veel aan heb gehad:
"Vreugde en verdriet kunnen in hetzelfde huis wonen".

Zo zie ik dat ook. Ik heb periodes van eenzaamheid en verdriet, maar kan soms ook weer de slappe lach hebben.
Nee, mijn leven is op het moment niet wat ik wens, maar het is nog steeds verdomd de moeite waard om te leven!

Liefs