Bedankt voor jullie reacties op mijn vorige blog. Ik was behoorlijk emo afgelopen vrijdag. Wijntjes hebben dat effect, die laten me voelen wat ik meestal niet probeer te voelen. Ik schrijf hier vaak alleen de 'negatieve' dingen. Als het goed gaat, ben ik veel te bang om het te jinxen door het te benoemen of op te schrijven. Dat kan zorgen voor een vertekend beeld bij mensen die mijn blogs lezen. Ik beschrijf hier mijn dieptepunten en mijn verslagenheid. Niet de leuke momenten die ik beleef of als ik bv een goede dag heb gehad mbt mijn studie.

Die after party's van mij --> geen fuck aan! Daar ga ik weer. Een redelijk leuke avond gehad maar op de fiets naar huis: bam! Daar komt dat vreselijke gevoel weer. Het is niet dat het me overvalt, ik weet dat het komt. Lekker is dat! Not! Zodra ik 1 seconde alleen ben... Ik kan gewoon niet blij zijn (wel bij anderen, hoor, dan gaat die knop om), dit gevoel achtervolgt me. Ik wil niet weer in tranen zijn. Ik wil gewoon lekker voldaan mijn bedje in en zin hebben in morgen. Oke, de randvoorwaarden zijn er ook niet naar om zin te hebben - elke dag aan mijn bureau geplakt voor mijn studie.

Hoi, hier ben ik weer. De jammerende vast hangende plaat. Gisteren weer de hele dag bezig geweest naar research naar hem. Needless to say dat ik weer een wrak was op het eind van dit 'boeiende' onderzoek. Boeiend was het dus helemaal niet. Ik kan niets meer vinden. Alles is op prive gezet. En ja, dat is goed! Maar ik blijf dan wel zoeken. Eerder, toen alles nog openbaar was, martelde ik mezelf een keer in de zoveel maanden. De informatie die ik vond, deed zoveel pijn dat ik het weer een hele tijd uit mijn hoofd liet mijn eigen beul te zijn. Nu ik niets meer kan vinden... Ik weet het niet.

Ik heb echt een mega terugval. Waar ik gisteren mezelf weer oppakte na uren research naar hem en voor mezelf kookte en toch die afwas en dat artikel lezen, ben ik opgestaan vandaag en precies daar verder gegaan waar ik gisteren stopte. Weer uren research naar hem ipv naar mijn studie. Ik voel me leeg, ontzettend klote, een loser, alleen en verdrietig dat ik nu weer in deze modus zit. Ik maak bewust geen afspraken omdat ik alle tijd nodig heb voor studie nu. Als ik nu gewoon mijn dag besteed had aan die studie, had ik het niet erg gevonden vanavond alleen een beetje te zappen.

Wat is het dat ik / wij(?) zo graag contact willen met een ex. Als we tenminste gedump zijn. Naar woord, gedumpd, I know.

Wat is het dat mijn /onze interesse uitgaat naar wat hij zij doet? Naar dat leven waar ik sowieso geen en nooit deel meer van zal uitmaken.

Waarom wil ik dit?
Hij wil mij nooit meer en heeft natuurlijk allang een ander (wat niet raar is omdat hij de breuk echt wilde, de breuk die al for ever ago plaatsvond).
Hij.. Ja al die dingen die jullie vast kunnen voorstellen.

Ik ga maar weer van me afschrijven. In de hoop dat ik het gevoel weer kwijtraak en vanavond nog een beetje leuk kan zijn.... Met het gevaar dat jullie denken dat ik nu echt doorgeslagen ben naar gestoordheid .

Oke, ik ga mijn bijna-actie maar opschrijven hier. Misschien gaat het gevoel en de neiging dan weg, dat is al eerder gelukt door het van me af te schrijven. Redelijk veel goede dingen gedaan deze week. Dingen die me blij maken. Vandaag eindelijk een afspraak op school gehad en dat heeft me een beetje motivatie gegeven om aan afstuderen te werken. Minimaal, maar ik mag al blij zijn met de kleine beetjes. Eenmaal thuis voelde ik me zo down. Keihard de muziek aangezet (sorry buren), maar dat is tevens ook tricky. Hij en ik deelde onze passie voor muziek.