Ik heb echt een mega terugval. Waar ik gisteren mezelf weer oppakte na uren research naar hem en voor mezelf kookte en toch die afwas en dat artikel lezen, ben ik opgestaan vandaag en precies daar verder gegaan waar ik gisteren stopte. Weer uren research naar hem ipv naar mijn studie. Ik voel me leeg, ontzettend klote, een loser, alleen en verdrietig dat ik nu weer in deze modus zit. Ik maak bewust geen afspraken omdat ik alle tijd nodig heb voor studie nu. Als ik nu gewoon mijn dag besteed had aan die studie, had ik het niet erg gevonden vanavond alleen een beetje te zappen. Dan was ik voldaan geweest en blij met mezelf. Nu zit ik hier. Weet niet meer wat boven of onder is. Niemand om mee af te spreken en me de zieligste en grootste loser ever te voelen. Laat dit alsjeblieft een les zijn voor me dat ik dit niet meer moet doen!
Ik voelde me gisteren zo goed. Omdat ik me toch weer oppakte. Het huis uitgaan en boodschappen doen ondanks dat ik het liefste niet meer wilde bestaan.
Ik weet het nu ff allemaal niet meer. Natuurlijk haat ik mezelf nu. Omdat ik hier de hele dag aan besteed heb. Honderd stappen terug, zo voelt het. En dan zit ik gisteren nog te reageren op Moerbei dat het geen stappen terug zijn, 'gewoon' een terugval. Nou, het voelt wel zo. Alsof ik hier weer nooit meer uit kom en het zo voor mezelf verpest heb etc. Dat ik morgen weer niet vrolijk ben maar depressief-achtig. Oke, dit voelt echt mega rot. Ik moet hieruit. Gezicht wassen, troost eten halen voor mezelf en een film uitzoeken.

Activeren dus!

Thanks voor het 'luisteren'...