Hey iedereen.

De uitgelopen afspraak is er dus toch geraakt. De koffie is enkele biertjes geworden op een studenten-bierweek met concert in een tent. Ze was er met haar vriendinnen en vroeg of ik niet tot ginder kon komen.

Ze kwam me tegemoet met vriendin, al haar vriendinnen waren wel sympathiek tegen me.

We hebben ons zowat hele avond afgezonderd. Eerst was er het gesprek over hoe ons leven persoonlijk aan het uitdraaien was, wat dus voor beiden wel dik in orde was en veel verandering is voornamelijk op professioneel vlak.

Hey iedereen.

Dus na het leuke telefoongesprek van enkele dagen geleden week belde ze me vandaag. Ik was echter bezig op het werk, kon even niet bellen, ging haar later terugbellen. Toen nam ze niet op.

Goed nieuws!

Hevig weekje achter de rug. Ging verleden week met haar afspreken, niets meer gehoord achteraf. Ik voelde me genegeerd, en ging emotioneel op en neer. Werd ik nu genegeerd en had ze definitief voor hem gekozen? Of had ik haar aan het twijfelen gebracht en nam ze even tijd om dingen uit te denken? Uiteindelijk bleek het nog iets anders te zijn...

Daarnet mijn ex nog eens proberen te bellen na deze lange week van vraagtekens. Ze belde me een halfuurtje later terug. We hadden een ongelooflijk leuk gesprek. Wel een halfuur lang!

Ze heeft me net gebeld om de afspraak vast te leggen.

Eerst vroeg ze waarom ik juist wilde afspreken. Ik zei haar om twee redenen, 1) om onze nieuwe vorm van vriendschap te verstevigen en 2) omdat ik haar nog een aantal dingen wou zeggen, maar dat ze zich geen zorgen moest maken.

Ik ben de voorbije dagen met meer zelfzekerheid gegroeid. Ik voel dat ik een grote stap heb gezet in een psychologisch probleem waar ik vele jaren mee heb zitten worstelen. Een probleem dat is gegroeid door een moeder die in haar kindertijd slachtoffer was van kindmisbruik en mij als kind zelf heeft verwaarloosd (heel mijn kindertijd lang heb ik geleefd en geteerd op de hoop dat mijn moeder zou genezen en terug mijn moeder zou zijn).

Tegenwoordig word ik elke ochtend wakker, en slaat de hartzeer onmiddelijk aan. Ik besef dat zij wakker wordt naast een ander. Het is zo, en leuk is het niet.

Maar ik moet haar keuze respecteren. Nu heeft ze deze andere kerel nodig. En ik moet doorbijten.

Ik kan niet wachten om haar nogmaals terug te zien, en haar duidelijk te laten beseffen hoe belangrijk we wel niet zijn voor elkaar. Maar ik ben vrij zeker dat ze dit reeds beseft.

Even op en neer gegaan de laatste dagen.

Maar nu ben ik toch reeds hele dag goed gezind.

Ja ik heb nog een knagend gevoel in m'n borst. Ik mis haar ook zo ontzettend hard. Ik probeer niet te denken aan de nieuwe vent die aan m'n meisje zit. Ik probeer er niet aan te denken dat ze dit onmiddelijk als een relatie ziet en zo bekendmaakt. Het is ochot nog geen maand.