Hey iedereen.

Dus na het leuke telefoongesprek van enkele dagen geleden week belde ze me vandaag. Ik was echter bezig op het werk, kon even niet bellen, ging haar later terugbellen. Toen nam ze niet op.
Uiteindelijk belt ze 's avonds terug, we spreken een datum af, nogmaals onderstreept : "voor die koffie", dit is nu eenmaal wat mensen voorstellen wanneer ze het puur steriel willen houden... Kort gesprek, louter functioneel. Ze stelde geen enkele vraag. Ze ging nog later bevestigen zei ze... er kan dus iets tussenkomen... ik ben aldus een backplannetje. Ze had nu ook geen tijd, zei ze met een schuldig klinkende stem... ze was even met iets bezig.

Ach, kan vanalles zijn, en misschien zie ik spoken. Dat is wat onduidelijke situaties doen.

De twijfel is aldus terug. Nu denk ik dat ze het als een afhandeling ziet, iets dat louter nog functioneel moet gebeuren, een gesprek dat ze zou hebben met een goede lieve ex, die veel voor haar heeft betekend, en omdat hij erom vraagt. Ik denk dat er nog steeds iets gaande is met rebound, of met nieuwe dude. Misschien denk ik te veel. Misschien wilt ze zich gewoon niet te gewillig voordoen. Ze heeft me dan ook nog niet gehoord.

Eergisteren was ik met kameraden op stap. Ik heb toen ook een leuk en mooi iemand leren kennen. Dit kan iets worden, dat was duidelijk. Dit meisje vroeg me naar een dansspektakel van haar te komen, en ze wilt ook volgende week afspreken. Ik volg het advies van verder te gaan met m'n leven en ik sta er dus voor open. Ook dit deed me natuurlijk weer twijfelen... loopt het dan toch anders als ik hoopte? Heeft zij definitief gedane zaken met mij, en moet ik misschien gewoon verder gaan met m'n leven? Twijfels... tot vandaag, ik miste haar serieus, en nu ik haar stem weer hoorde... god. Neen, ik mag m'n doel niet uit ogen verliezen door té veel op mezelve verder te gaan.

Anyway, woensdag is the day.

Zeg ik haar dat ik nog van haar hou? Of doe ik alsof we op date zijn, zonder liefdesverklaringen? Het lijkt me een tweesnijdend zwaard. Maar ik weet wel... als ze zegt dat ze gevoelens heeft voor een ander, of gewoon puur vrijgezel wilt zijn en wilt genieten van zoals ze zei "al die jongens rond mij"... misschien moet ik dan ook de knoop doorhakken en zeggen dat ik van haar houd, dat ik geloof in een toekomst samen, maar dat ik haar hoor en ze moet beseffen dat ik veranderd ben, nu bereid ben me serieuzer te binden op mijn 28-jarige leeftijd, en dus ook niet eeuwig vrijgezel zal blijven.

Het ligt moeilijk. Terug samenkomen met een ex would be a first for me. Ik zie de gesprekken er naartoe gemakkelijker mislopen als goedlopen. Wat gezegd mag worden, en wat niet, loopt ver uit elkaar... of moet ik gewoon op en top eerlijk zijn, over m'n gevoelens en bvb andere ontmoetingen? Waar ligt de grens tussen vriendschap en niet-vriendschappelijke spanning? Waar ligt de grens tussen aantonen dat ik me kan binden, en haar afschrikken door te hard te willen binden? Waar ligt de grens tussen een steriel gesprek voor de één en een date voor de ander?

Te veel vragen. Te veel twijfel.