Wow, zou ik ooit nog een zo verliefd worden als toen? Ik blijf elke dag herhalen dat het goed komt en het wel gaat lukken. Maar mijn gevoel zegt iets anders. Mijn gevoel is zo sterk, mijn rationeel verstand heeft het zo zwaar om daar tegen op te boxen. Dus bij deze, respect voor mijn verstand. Die heeft het rete zwaar. Een grapje erover moet ook kunnen zo nu en dan.

Stik er maar in super mooie lieve ex...

Ik bedenk me net, voordat ik echt op mezelf ging wonen en voordat ik een relatie had was ik zo normaal. Ik hoefde nooit om iets te huilen, geen pijn, normaal voelen. Nu ik een relatie heb gehad en daar zo slecht uit ben gekomen met zoveel pijn merk ik dat de adolescentie fase in mijn leven extreem word uitgerekt. Ik blijf in die pijn hangen. Ik woon op mezelf en kan mijn weg hier prima vinden, maar eromheen klopt er veel niet. Ik heb veel pijn gehad en veel gehuild, nu minder. Maar toch is er iets niet goed, er is iets wat niet klopt.

Ik blijf steeds maar weer mijn bericht verwijderen wat ik heb getypt. Ik weet eigenlijk ook niet meer zo goed wat ik moet zeggen. Ik voel me nu zo'n 2 weken best wel prima, weinig gedachten en veel rust in mijn hoofd. Dit is ge-wel-dig! Maar aan de andere kant ben ik nu mijn 'comfort zone' uit. Ik heb zo lang in die pijn geleefd dat ik even niet meer weet wat mijn nieuwe 'comfort zone' is. Weer ben ik aan het uitzoeken hoe ik me hier moet voelen, weer een zoektocht... Ik voel me vaker voldaan dan ooit te voren en ben ben zelfs af en toe happy.

Voor degenen die mij niet kennen, ik ben hier niet veel meer... Goed teken? Je zou verwachten van wel. Ik heb contact gehad met mijn ex na behoorlijk lange tijd (10 maanden). Ik wil er niet meer teveel op ingaan maar ik heb eindelijk antwoorden gehad. Ik merk nu alweer aan het typen dat ik het gewoon wil wissen en stoppen, ik wil er gewoon niet meer bezig zijn. Ik moet haar vergeten, ongeacht wat er gebeurd. Voor de mensen die altijd al hebben getwijfeld over de 'no contact rule met de ex', als je weet dat je ex je respecteert ongeacht wat er gebeurd en je bent er aan toe?

Meer dan een jaar verder en nog steeds denk ik gruwelijk veel aan haar. Niet hoe het met haar is, niet wat ze nu aan het doen is, niet wat ze gaat doen. Ik denk alleen maar aan het feit dat ik zielsgelukkig was met haar. Ik kan me de laatste tijd enorm ergeren aan mensen die mij vertellen: "Je kan je geluk niet van iemand anders afdwingen, pak je shit bij elkaar en ga verder." Ik ga verder met alles en dat maakt mij niet gelukkig! Geluk dwingt iedereen wel ergens af van iemand anders. Dat is menselijk, de mens wil van iemand houden en van gehouden worden.

Het is nu meer dan een jaar geleden dat het uit is met mijn ex. Ik dat jaar is er heel veel gebeurd met mij zoals sommige hier weten. Gierende emoties die niet te controleren waren. Nou, ik heb ze weten te temmen. Eindelijk, soms heb ik nog een slippertje en gaat het een avondje fout. Maar die moet ik dan maar nemen zoals ze zijn. Ik heb mezelf leren accepteren etc etc. Ik heb zelfs iemand anders ontmoet waar ik het leuk mee heb. Alleen zijn we beide een soort van rebound van elkaar en dat weten we ook! Ik gebruik haar en zij mij als het waren om en stapje verder te gaan.

Ik heb aantal dagen geleden me weer een beetje laten gaan. Ik per ongeluk de confrontatie met mezelf aan gegaan en heb daarna alle grenzen doorbroken en heb haar opgezocht. Ik zag nieuwe dingen van haar, ik weet nu ook wie hij is. En ergers voelt het verdomd goed, het expres blokkeren heeft mijzelf geblokkeerd en heeft me gesloten. Ik ben nu gelijk wat opener geworden, het koste me een hele dag om mezelf weer op de been te krijgen. Maar ik ben nu weer een stap verder. Hopelijk mag het einde net zoals bij Erico mij snel vinden.