Ik heb gewoon weg de controle over alles, alles wat ik heb mee gemaakt in mijn leven (niet veel erge dingen) heb ik gewoon onder controle. Gedachtes zijn makkelijk weg te stoppen, behalve mijn ex. Die wil maar niet exit gaan, ik snap er de ballen niet van . Nu kan ik er weer even lacherig tegenaan kijken. Voel me best ok s'avonds, maar overdag is het niet zo leuk. Dit was eerst andersom. Ik ben een slimme jonge die gevat is en snel dingen door heeft over hoe alles in elkaar zit, maar dit gaat boven mijn proporties... boven iedereen proporties denk ik wel.

Ik ben zo'n twijfel kut op het moment... Vanaf alle kanten komen er tegenslagen binnen! Ik kom niet over mijn ex heen, familie lid is ziek waarvan ik het gisteren hoorde, ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik voel me beter dan eerst, maar die laatste onzekerheden moeten weg, hierdoor voel ik me nog steeds niet gelukkig. Ik wil me weer echt happy voelen, dat is zo lang geleden dat ik me zo voelde. 8 maanden geleden was het voor het laatst. Wie kan mijn ex nou vervangen? Ik geloof hier niet in, dit gevoel is echt te erg...

Het was gewoonlijk weer leuk met uitgaan, ik kijk niet naar andere meisjes en ik ben lekker op mezelf, prima vind ik dat. Maar steeds als het einde van de avond nadert beginnen mijn gedachten weer af te dwalen naar haar. Ik ben er nog niet overheen, kut...

Ik train me kapot bijna elke dag om me wat beter te voelen, ik ben school nog steeds aan het halen, ik ontmoet veel nieuwe mensen ik doe echt alles!!!! Maar godverdomme mag ik ook een keer een steuntje in mijn rug...? Ik werk me echt kapot om mezelf weer te zijn, ik doe er echt heel veel voor. Ik zie verbetering in mijn fysieke ik, maar mijn mentale ik wil gewoon niet mee werken.

Waarom verdwijnt ze niet uit mijn hoofd?! Het gaat al stukken beter met me maar nu nog steeds na 7,5 maand denk ik nog veel aan haar. Ik ben niet meer down en ik kan mijn gedachten redelijk snel omzetten tot iets anders, ook als ik alleen ben. Meestal gaat het vanzelf weg, ik zit ook niet meer zoveel op deze site als normaal. Ik voel me vaak prima en waggel weer door het leven. Maar waarom kan ik dit ene meisje niet vergeten?! Ik heb nog nooit op die manier naar iemand gekeken als ik naar haar keek. Alles wat zij deed, deed ze anders dan iedereen.

Waar komt deze huil bui nou weer in een keer vandaag? Ik heb me de hele dag goed gevoeld, maar nu in een keer... Waarom kan ik deze ene persoon maar niet vergeten? Zo bijzonder was ze helemaal niet. Ik heb haar teveel in mijn hoofd lopen idealiseren... Maar waarom heb ik er op 21 jarige leeftijd al zo'n last van dat ik dit ene meisje gewoon niet kan vergeten. Heb dit gevoel nooit eerder gehad voor iemand, dat zal zeker een rol spelen.

De dag van de eerste date. Vorig jaar sprak ik voor het eerst met haar af op 8 april. Nu is het dus een jaar verder en ik voel me eindelijk nu ongeveer 3 weken stukken beter. De pijn is verdwenen, vandaag een kleine tegenslag gehad maar ook dat ging weer makkelijk weg. Ik merk wel aan mezelf dat ik nu deze hele periode even doorheen moet, alle eerste keertjes... BAH! Maar als ik hier doorheen ben, dan is het klaar denk ik. Daar heb ik de volle vertrouwen in!