Na een best wel goede week (leuke verjaardag gehad, paar dagen vrij, mooi weer) dan toch weer deze dip.

Ik werd vanmiddag gebeld door mijn ex P. Hij wilde even gedag zeggen. (?) Ja, want hij ging 2 weken op vakantie.
Ik was echt pissed en zei dat we toch hadden afgesproken dat dit soort informatie ik helemaal niet meer wil weten?!
Maar hij vond het wel netjes om het even te melden, zodat ik me geen zorgen hoefde te maken als ik twee weken lang alleen zijn voicemail hoorde.
Hij bedoeld het allemaal wel goed, en dat doet ook wel pijn, want hij kon inderdaad zo lief zijn, maar in deze situatie is het toch belachelijk!

Vandaag dus mijn eerste verjaardag sinds 8 jaar zonder mijn ex P. (wel een smsje gehad van hem: "Hee de b.... (mijn koosnaampje), gefeliciteerd met je verjaadag. Ik wens je alle goeds toe..."

Veel smsjes gehad van vrienden en telefoontjes. En een lief berichtje op ldvd van Zonnestraaltje.

Vanaf vandaag sla ik een nieuwe weg in. Ik heb vannacht gedroomd van die ene collega die ik al een tijdje erg leuk vind. Mooi dat een droom zoveel energie kan geven. Verfrissend om eens niet over mijn ex en zijn vriendin te dromen.

In die droom vraagt die collega, op een beetje ouderwetse, maar zeer lieve manier, of we dan verkering zullen nemen (na de eerste zoen). Was heel duidelijk een manier van vragen alsof het een mijlpaal was voor mij en een nieuwe start. Heel direct. Het gaf me een heel fijn gevoel en toen ik wakker werd, baalde ik wel even dat het een droom was. Ik besefte dat ik meer dan ooit open sta voor nieuwe ontwikkelingen en dat ik dat ook nodig heb. Ik kan bijna huilen van geluk, zoveel geluk,liefde en respect was er aanwezig in die droom.

Morgen is mijn verjaardag. Helemaal geen zin erin. Na 8 jaar de eerste verjaardag zonder hem.
Gelukkig komt er een vriendin en in de namiddag gaan we samen met nog een vriend erbij naar het strand. Ga lekker aan de rose. Proberen alles even los te laten.

Kreeg net mijn eerste verjaardagskaart, en hoe ironisch, een kaart van de oma van mijn ex. De enige in die hele familie die ooit om me gegeven heeft. Die ook mij heeft geschreven, kort nadat het uit was. Gelukkig 1 iemand aan zijn kant die de waarde van onze relatie belangrijk vond. De rest lijkt allemaal mee te gaan met de grillen van mijn ex en zijn nieuwe vriendin.

Ik heb het gevoel dat ik nog steeds stil sta.
De wereld draait door en ik sta stil. Niet letterlijk, want natuurlijk ga je naar je werk, naar vrienden, boodschappen doen etc.
Maar geestelijk kom ik niet verder. Het lijkt wel of ik in ben gevroren op de dag dat hij wegging. Lang heb ik gedacht dat ik wel weer zo worden ontdooid door hem, maar nee, dat is nu wel over....

Ik had mezelf voorgenomen om vandaag niet te huilen en te proberen te genieten van deze mooie zomerse zondag. Ondanks dat ik vrijdag en zaterdag weg ben geweest, heb ik toch nog steeds moeite met zo'n hele dag alleen. Niemand heeft vandaag gebeld en ik heb welgeteld 1 smsje gekregen. Normaal zou het me niets eens zijn opgevallen, had ik met mijn ex juist genoten van de rust. Maar nu...

Nu, rond etenstijd komen dan toch de tranen. Ik ben wel trots dat ik het nog lang heb volgehouden. Dat ik de rust kon vinden om in de tuin te liggen zonnen, de gordijnen te wassen (je moet iets doen) en mijn rekeningen te betalen. En ik sta ook nog te koken!

Vanmorgen zwetend wakker geworden. Weer gedroomd over mijn ex. Maar deze keer ook van haar. Ik heb haar nooit gezien, maar in mijn droom was ze nogal heel duidelijk aanwezig. Vreselijk! Dit droomgevoel zal in de loop van de dag wel verwateren, maar er zijn leukere manieren om wakker te worden.

Na bijna 5 maanden dat het uit is, heb ik soms nog wel het gevoel dat het allemaal nog even heftig is. Het verdriet, de dromen. Ik ga er wel beter mee om, of je went er aan, dat kan ook. Ik de weekenden heb ik er meer last van, want dan heb je veel meer tijd om erover na te denken.

Waar ik de laatste tijd veel verdriet van heb, is dat ik nu zeker weet dat het nooit meer goed komt tussen ons. In het begin had ik nog de hoop dat als ie terug zou komen, dat we er nog wel uit zouden komen. Maar nu gaat de tijd mee spelen, hoe langer dit duurt, hoe minder de kans dat ik ooit dit zal verwerken als we bij elkaar terug zouden komen. Er is gewoon teveel gebeurd.

Ik kom net terug van een bezoek aan mijn ex schoonvader. Daar was ook mijn ex. Ik wist dat hij er was, want hij had mij gebeld vanavond.
Ik heb hem gezegd dat ik moeite had met al die verhalen die ik aan moet horen over hem en haar. De leuke dingen maar ook de ruzies. Ik stelde voor om geen contact meer te hebben (o wat was daar moed voor nodig)! Tot mijn verdriet, vond ie dat okee. Ik had gehoopt dat hij het niet leuk zou vinden.
Ik was dus redelijk weer van slag daarna.

Heb de auto gepakt en naar hem en zijn vader gereden. Onderweg wel drie keer gedacht om te gaan keren. Wat wilde ik horen of ging ik weer dingen horen waarvan ik weer overstuur zou raken?