Na een best wel goede week (leuke verjaardag gehad, paar dagen vrij, mooi weer) dan toch weer deze dip.

Ik werd vanmiddag gebeld door mijn ex P. Hij wilde even gedag zeggen. (?) Ja, want hij ging 2 weken op vakantie.
Ik was echt pissed en zei dat we toch hadden afgesproken dat dit soort informatie ik helemaal niet meer wil weten?!
Maar hij vond het wel netjes om het even te melden, zodat ik me geen zorgen hoefde te maken als ik twee weken lang alleen zijn voicemail hoorde.
Hij bedoeld het allemaal wel goed, en dat doet ook wel pijn, want hij kon inderdaad zo lief zijn, maar in deze situatie is het toch belachelijk!

Het is trouwens hun derde vakantie sinds ze elkaar 5 maanden hebben leren kennen. Op hun eerste vakantie, belde hij mij zelfs vanaf schiphol, vlak voor ze het vliegtuig ingingen! Toen had ik nog hoop, dat hij mij belde omdat hij miste. Maar nu weet ik wel beter.

Dit schiet toch niet op??? Wat moet ik hiermee?
Ik heb het telefoontje redelijk kort gehouden. Maar later hem nog wel een smsje gestuurd dat ik dit voortaan niet meer wilde.

Na 5 maanden verdriet komt langzaam de woede en boosheid naar boven! Laat me met rust! Het doet al zo zeer en dan krijg je ook nog informatie over hun leven! Ik wil daar geen deelgenoot van zijn.

Als hij mij niet meer in zijn leven wilde, dan moet hij ook geen contact meer zoeken. Het lijkt wel of hij toch ergens een klein lijntje wil houden. Het is niet eerlijk.

Ik baal zo, waarom mogen mensen elkaar zo pijn doen? Waarom wilde hij eerst mijn verdriet niet horen? Bij wie kon ik uithuilen? En nu ik boos ben, tegen wie kan ik schreeuwen?
Je zou hun (ik praat nu over alle mensen die hun geliefde hebben laten vallen) in een kamer moeten zetten en laten voelen wat ze een ander aan doen! Maar nee, ze vluchten en hebben het nog zelfs reuze naar hun zin daarmee....