Wakker worden is niet meer zoals vroeger... De middagen komen wel langzaam terug heb ik het idee, de avonden zijn ook wat minder geworden... Toch blijf ik nog veel aan dit meisje denken, je eerste liefde is inderdaad niet zomaar te vergeten, bummer zeg...!

Ik mis haar.....

Ik begin me ervoor te schamen dat ik gewoon niet meer rationeel kan nadenken, ik heb nog steeds enorm veel gevoelens voor een meisje van net 18 die mij kei hard heeft laten vallen! En careless gewoon in een andere relatie is gestapt 2.5 maand nadat het uit was. Wat ben ik toch een idioot, ik moet me er helemaal niet meer mee bezig houden, maar dit gevoel... Wat is het? Ik heb het nog nooit zo ervaren, het gemis en de leegte! Wauw, wat kan een mens zich rot voelen, ik had werkelijk geen idee dat dit mogelijk was.

Het denken is vandaag wat minder! Ik had vannacht een aha-erlebnis. Dit heb ik wel eens eerder gehad maar dat is maar voor korte duur! Ik heb wat kunnen leren maar ik merk dat ik niet de volledige stof kan gaan beheersen! Trainen tussendoor helpt maar het blijft toch steeds rondspoken! Toch heb ik vandaag een betere dag, dat moet ik ook maar eens zeggen!

Ik haat slapen en wakker worden, dat zijn juist de momenten dat ik aan haar denk en als je wakker wordt met een slecht gevoel, dan start je de dag ook slecht! Ik heb tentamens maar ik kan me totaal niet concentreren, mijn gedachten dwalen nog altijd af naar haar en ik probeer nog steeds een reden te zoeken waarom het uit is!? Ik zou het haar zo graag nog een keer willen vragen, maar ik heb nu 1.5 maand geen contact met haar gehad, en ongeveer 3 maanden al niet gezien...

Ik snap er gewoon helemaal geen zak meer van! Zoals ik al vermeld had had mijn ex het uitgemaakt om de hoofdzakelijke rede: "Ik wil niet in een relatie zitten nu", ze ging ook in Adam studeren. 2.5 maanden later had ze een nieuwe relatie. Waarom kan ik dit niet plaatsen in mijn gedachten, waarom wil ik dit perse begrijpen, waarom kan ik dit niet gewoon loslaten, waarom mis ik haar nog steeds....?

Ik snap het niet! Ik heb leuk werk, enorm leuk werk zelfs (kan ik niet heel veel uitoefenen jammer genoeg). Ik heb leuke vrienden kring, een liefhebbende familie die er echt alles aan doet om rekening met mij te houden en mij erbovenop proberen te helpen. Maar toch lukt het mij niet om me gelukkig te voelen. Mijn familie ziet ook dat ik me rot voel en dat doet hun ook heel veel. Ik ben best wel emotieloos geworden naar veel dingen, ik heb weinig interesses en zit gewoon niet goed in mijn vel! Ben ook best wel bang geworden dat het gevoel van weinig interesses niet meer weg gaat.