Hallo allemaal,

Het is een tijdje goed met me gegaan. Deed veel leuke dingen en was met van alles en nog wat bezig. Voor mijn gevoel is dit toch niet echt de oplossing. Iedere keer als ik dan thuis kom is daar toch dat rotgevoel weer. Ik mis gewoon iemand om me heen, iemand die er voor me is. Ik mis niet zo zeer mijn ex omdat de relatie aan het einde niet lekker liep. Hij had niet genoeg gevoelens voor mij dus dan werkt een relatie niet. Ik voelde dat hij niet voor mij ging dus dan houdt het op. Op deze site lees ik heel veel verhalen over ex-en. Ik hoor/spreek of zie mijn ex niet meer en heb dus geen problemen met mijn ex (misschien zal dat anders zijn als hij toch een ander blijkt te hebben).

Okee, vandaag heb ik een grote stap in de andere, nieuwe richting gezet denk ik.

Ik was mijn moeder aan het helpen met het voorbereiden van een feest deze avond toen ik erover begon dat ik iets nieuws nodig had in mijn leven. Iets dat mij zou kunnen weghalen van deze pijnlijke tijd. Mijn moeder zei me dat dit misschien hét moment was om mijn leven een nieuwe wending te geven, een oud tijdperk afsluiten en een nieuw beginnen. Moeders, wie kan zonder ze?

Dus heb ik een kloek besluit genomen en ben op huizenjacht gegaan. Het resultaat is dat ik een supermooie flat gevonden heb in de gezelligste buurt van mijn stad. Ik heb niet getwijfeld en heb het contract getekend. Dus vanaf oktober woon ik volledig op mezelf, in een super stad en een super buurt. Een nieuw hoofdstuk voor mij. Geen reden meer om te twijfelen, gewoon doen. En dat doe ik ook. Al moet ik bekennen dat ik wel een béétje bang ben voor al dat nieuwe. Maar het is ook super spannend.

Als jullie mijn vorige blog hebben gelezen weten jullie dat mijn ex heeft gezegd dat ie egt definitief wou dat het over was. En had ik verteld dat hij een examenfeest ging geven. Ik ben er dus heen gegaan met 2 goeie vriendinnen. Heb me voor geen meter met hem bemoeid, alchohol gedronken en gewoon lekker wenzen dansen. Ik had zelfs sjans van 2 jongens, dat vond ie niet zo leuk. Ging die de hele tijd bij me staan en hij zei: zullen we hem jaloers maken. Ik keke hem rara aan van je wilt hem jaloers maken? hij kon het niet echt hebben. Hij vroeg of ik meehielp met afbouwen en daarna kwam die dan bij me slapen...

En het is zaterdag, gister weer een leuke avond gehad, lekker op stap geweest, wel veel gezopen, maar het was heel gezellig. Het gaat met mij ook wat beter, ik verwijt mezelf niet zoveel meer, kan het allemaal goed plaatsen en er goed over praten. Alleen mijn zelfvertrouwen is nog zo laag, ik mis haar enorm. Ik blijf het zoooo jammer vinden dat er nier meer is uitgekomen, vond haar zo leuk. Ik ben nog bang, angstig voor de liefde in de toekomst, ik weet het wel dat ik dat niet moet zijn, maar het voelt wel zo, ik ga volgende week ook naar alternatieve therapie, om wat met mijn angsten te doen,niet dat die zo erg zijn, maar ik wil er wel wat mee doen, het voelt gewoon niet goed in mezelf, ik heb veel onvrede en onrust, daarom kan ik het verdriet ook af en toe niet goed handelen, ik voel me nog kut en het voelt ook alsof het verdriet nu alleen kan slijten door tijd. Ik ben bang om haar los te laten omdat ik haar zo leuk vond, ik wil dan de deur op een kiertje houden voor het geval dat, je weet maar denk ik dan, in de toekomst kan alles weer anders zijn, kan het misschien wel wat worden, een hele domme gedachte, I know, daar moet ik wel vanaf, anders blijf ik er misschien in hangen, ik ben vroeger 1x zo verliefd geweest, daar ben ik toen lang in blijven hangen, eigenlijk nog steeds, dat wil ik nu voorkomen, ik wil dit beter een plekje kunnen geven, niet dat ik eeuwig erin blijft hangen. De angst om lang op weer zulke liefde te moeten wachten is ook groot, ik wil dat die weg gaat, ik wil gewoon rustig verder leven en niet liefde na jagen zoals ik vorig jaar (wel met succes) wel deed. Kortom ik wil gewoon mezelf weer terug!! Waarom is verwerken zo moeilijk? Logisch anders zou je niet zo kunnen genieten van de mooie momenten!

In mijn vorige post's heb ik het een en ander al verteld wat er allemaal gebeurd is... Ben gisteren met goede vrienden die ook nog eens de buren zijn van mijn ex een biertje gaan drinken. Blijkt dat mijn ex zich compleet als slet te gedragen. De buren zien zoveel verschillende mannen die blijven slapen... en dat na 4 maand.... ik snap dat niet... iedere vrouw die ik tegenkom is voor mij juist niet een potentiele partner... niet voor een relatie en al helemaal niet voor sex......
Mijn gevoelens hebben een enorme kras opgelopen en kan me niet voorstellen dat iemand, mijn ex, na twee-en-een half jaar zich zo gedraagd.....

Hoi,

Ik dacht de man van mijn dromen gevonden te hebben. Ikzelf ben 27, hij 36. Hij woonde ruim een uur rijden bij me vandaan en hij heeft 2 kinderen, 2 meiden van 8 en 12 jaar. Het was liefde op he t eerste gezicht toen we elkaar ontmoette. Na een half jaar zijn we samen gaan wonen en hebben we een huis gekocht in mijn woonplaats. de kinderen wonen bij ons en om de week gaan ze een weekend naar hun moeder. Maar ze maken het mij zo moeilijk. Mijn vriend zit er tussen in en hij weet niet meer wie hij moet geloven. Want hun liegen en spelen ons uit!!! Ze hebben nu gezegd dat als ik niet wegga, zij bij hun moeder gaan wonen, hoezo chantage en hij neemt het nog serieus ook. Ze maken me helemaal zwart en ik sta hulpeloos. En nu weet hij niet of hij met ons verder wil, hij wil nadenken, hij slaapt nu vannacht ook niet thuis, hij wil alles op een rijtje zetten. Het liefste wil hij nu helemaal alleen leven, weg van iedereen en dan wil hij ook het liefste zijn kinderen bij zijn exvrouw brengen. Ik weet nu echt niet meer wat ik moet denken en doen.............

Vandaag na ruim 3 maanden, kwam de man met de hamer weer langs. Alleen leek het of hij deze keer een nog zwaardere had meegenomen als de eerste keer, toen ze het uitmaakte. Hij verkocht me toch een knal, ik dacht echt dat ik van de been zou raken. Ik heb het gevoel dat ik alle grip op mijn leven kwijtraak, alles slibt me uit de vingers. Er was een periode dat ik mijn dag min of meer "normaal" door kon komen. Maar de laatste weken worden die steeds meer schaars.

In mijn geval was er niemand anders in het spel, we hadden geen ruzie. Haar gevoel was weg, na 10 jaar. 10 Goede jaren, met behoorlijk wat zware perioden, maar nooit tussen ons. We waren zielemaatjes, deelden alles met elkaar, zaten uren met elkaar te praten over alles.