.......ik zit met zoveel vragen, maar ja de antwoorden kan alleen je ex vertellen.
bestaat er een kans/mogelijkheid dat het ooit weer goedkomt?
als zij zegt ik heb geen gevoelens meer voor jou, is dat wel zo?
23 jaar relatie, er moet toch nog iets zijn?
nu ze sinds 2 weken gevoelens heeft voor iemand anders is dit al houden van, verliefdheid of misschien een wrede manier om mij gek te maken?
hebben ze al sex gehad?
zoja.......ach laat maar!!!!
klopt het dat als een vrouw aandacht krijgt van een mannelijk persoon, hier nogal gauw op in gaat en eerder gevoelens voor deze persoon krijgt (vanwege de aandacht), en ik zelfs weet, en door haar zelf is verteld, dat betreffende persoon totaal haar type niet is?

Ik heb mijn ex vandaag alleen op msn gesproken hij bweerde deze hele week geen tijd te hebben maar toen hij vroeg of ik nog wat leuks had gedaan en ik dus vertelde dat ik naar de stad was geweest vertelde hij mij dat hij was wezen zwemmen.. ''geen tijd'' ???

Ik vroeg oftie misgien vanavond zin had om wat leuks te doen (DOMMMM van me:( ) Hij zei dat hij geen tijd had omdat ene rviend van hem Cd ging branden en ze gingen zijn computer sneller laten lopen. Toen vroeg ik heb je morgen iets te doen dan (tweede domme actie) waarop hij zei dat hij het echt niet wist.. Ik vroeg of ik dan met hem meekon naar het schoolfeest omdat bleek dat de kaartjes nog aan de deur te koop waren.. Ook daar ging hij helemaal om heen draaien.. dat ie nog niet wist of ze vrienden dat wel leuk vonden blablabla... Dus ik heb gezegd tegen hem: zeg dan meteen dat je liever met je vrienden gaat dan met mij. EN toen moest ie weg... naar die vriend van hem.. hij beloofde dat hij nog wel een knuffel zou komen geven.. wat ie dus NIET gedaan heeft.. op het einde van het gesprek gaf hij heel veel kusjes (via msn dan h?ɬ®) toen zei ik: still love you...

En daar was dan telefoontje nummer twee sinds zaterdag. Nee, hij kon niet komen. Hij moest thuis eten omdat een vriendin kwam van haar .Hij was teleurgesteld. Misschien dan vrijdag zei hij. Misschien, was mijn antwoord. Ik ben zo week als hij belt...

Mis hem enorm en het je pakt elke strohalm vast dan. Schreef al eerder dat mijn rol in zijn leven nu eentje was van minnares, terwijl ik 7 jaar zijn vriendin ben geweest.
Gisteren een goed gesprek gehad met een vriendin van mij, die psychologe is. Ze zei: "bekijk het als een film, alsof je van de zijlijn toekijkt. Het is geen onderdeel meer van jouw leven, zo moet je het zien en kan je verder."

Intussen is het al bijna zeven maanden geleden uitgegaan...en vandaag doet het ineens bijna net zoveel pijn als in het begin!
Mijn ex is vreemdgegaan en heeft voor haar gekozen, na mij wekenlang voor de gek te hebben gehouden. Hij kwam eerst met het verhaal dat hij was vreemdgegaan, spijt spijt spijt. En stapje bij beetje is gebleken dat het niet zomaar een 'foutje' was maar dat hij verliefd op haar was. En er niet tegen wilde vechten, al heeft hij gezegd van wel. Na een relatie van bijna vijf jaar zomaar met een ander het bed in duiken, zonder ook maar één moment stil te staan bij het feit dat je je vriendin, die jou voor 200% vertrouwt, ongelooflijk hard kwetst...dat wil er bij mij nog steeds niet in. En al helemaal niet als hij achteraf zegt 'dat het zo niet bedoeld is' en 'ik heb je geen pijn willen doen'.

Vandaag sprak ik een psychologe. Ik had nog een nagesprek tegoed van een coaching instelling van mijn werk en ik heb er gebruik van gemaakt om mijn liefdesverdriet aan haar voor te leggen.

Ze zei een aantal dingen die bij me zijn blijven hangen.
Toen ik zei dat hij zo uit mijn leven gegaan was, na dat intensieve jaar tussen hem en mij, en dus zo het jaar weggooide, zei ze: "Nee, dat jaar is niet weg. Dat kun je mooi in je zak steken"..
Daar dacht ik later over na. Het is hoe dan ook gebeurd, dat wat er in dat jaar gebeurd is. Dat verandert niet doordat hij daarna opstapte.

Ze zei ook dat het voor mij te snel was gegaan. Hoewel ik ook al mijn bedenkingen had over onze relatie, was ik nog niet zover dat ik het uit wilde maken. Het was heel anders geweest als het wel zo ver was gekomen en IK het uit had gemaakt. Nu had hij de beslissing genomen en daarmee de touwtjes in handen genomen.

Hoi!
Gisteren vertelde ik al mijn verhaal. De man waar ik zo van hou heeft een ander! Yak! Wat doet zoiets pijn ondanks mijn keuze om niet verder met hem te gaan (een beetje gedwongen). Vandaag hadden we (halvelings) afgesproken om nog wat spulletjes op te halen... ben lekker ni langs geweest. Heb er wel vaak aan gedacht vandaag... maar ik deed het niet en daar ben ik trots op!! Toch ben ik razend nieuwsgierig hoe het met hem gaat. Het ik-wil-contact-gevoel is zo sterk aanwezig maar de pijn nadien wil ik mezelf besparen. En daarom probeer ik door te bijten. Morgen pintje pakken met een vriend van hem (die gelukkig zeer neutraal is en er zeker niet zal over beginnen). Vrijdagavond moet ik werken en zaterdag gaan we een hapje eten. Zondag is er een familiefeestje en dan ist weer maandag... een nieuwe werkweek voor de boeg. De tijd gaat uiteindelijk redelijk snel. En ik ben ervan overtuigd dat de tijd alle wonden heelt en dat we binnen een paar maanden weer samen kunnen gaan stappen (met zijn meisje erbij en mijn man). Maar nu is het nog zweten, pijn lijden, piekeren en afzien. Ik sla me er wel door en laat me zeker niet kisten door een kerel die beweert me graag gezien te hebben maar na een maand reeds achter andere vrouwen aanloopt.

Paar dagen goede dagen gehad.
Wellicht mede door het mooie weer?

Zou kunnen, maar toch knaagt er iets in me. Het gemis, de eenzaamheid, de aandacht.
Het jezelf afvragen waarom dit moest gebeuren.
Ik had dit ook nooit verwacht van haar. Dan moet de verliefdheid toch wel heftig zijn, en daar hou ik me dan maar aan vast.

Mis de avonden met haar.
Mis de leuke en minder leuke dingen met haar.

Gemis en verlangen naar, moet echt plaatsmaken voor alleen verder.
Zolang ik dat kan opbrengen, hou ik me sterk.
Al is het alleen maar voor die kleine van ons.

Ron