Even vroeg de deur uit geweest omdat ik iemand weg moest brengen?¢‚Ǩ¬¶zometeen kruip ik weer onder de dekens want ik heb nog een paar uurtjes slaap tegoed.

Slapen doe ik eigenlijk best goed, geen vervelende dromen meer (een enkele daargelaten), geen slapeloze nachten. Eerder te veel en te vaak slaap. Heb het idee dat ik echt op ben, overal last van, onzettend snel geirriteerd, er hoeft maar een klein dingetje tegen te zitten en ik schiet al uit mijn slof. Alsof die buffer, waarin ik altijd rustig tot 10 kon tellen, verdwenen is. Misschien ben ik een beetje (over)vermoeid aan het raken? Al meer dan 2 jaar geen echte vakantie gehad, niet de tijd gekregen om even tot rust te komen, wellicht begint dat nu zijn tol te eisen?¢‚Ǩ¬¶

Het lijkt wel een regelmaat te worden; om de maand hier een post neerzetten.

Ik zit al een hele tijd met het gevoel dat ik iets moet neerzetten maar ik weet niet wat, een soort writers blockje wellicht?¢‚Ǩ¬¶ Er is dan eigenlijk ook niet bijzonder veel gebeurd de afgelopen tijd. We zijn inmiddels weer in December aangekomen, de maand waarin het gezellig samenzijn de boventoon voert?¢‚Ǩ¬¶ maar niet voor deze jongen! Voor mij hoeft deze maand deze keer niet, geen behoefte, geen zin. Vorig jaar rond deze tijd maakte mijn X een einde aan onze relatie (voor de vele nieuwe mensen: mijn ex verliet mij na ruim 12,5 jaar samen zijn voor mijn beste vriend, welke ik ruim 16 jaar ken. Mij achterlatend met een leuke schuld welke onstaan is door het moeten verkopen van "ons" huis waar we nog geen half jaar (!!!) in samen hadden gewoond).

Ongeveer een week geleden zouden we, als er niks was gebeurd, 13 jaar samen zijn. Helaas mocht het niet zo zijn en besloot mijn X haar "geluk" bij iemand anders te zoeken. Wat ze achterliet voor mij was een grote berg ellende waar ik maar bovenop moest zien te komen. De berg is inmiddels gelukkig geslonken en dingen gaan weer zo'n beetje zijn gangetje met enkele naweeen die nog lang zullen blijven doorduren.

Maar goed, al geruime tijd had ik mijn X niet meer gezien, nog geen glimp van haar opgevangen. Dit omdat ze slechts enkele uren per dag op therapiebasis werkt (madam is depri). Vandaag was het echter anders; bij het verlaten van het bedrijf zag ik toevallig dat haar fiets nog in de stalling stond, wat me verbaasde want de afgelopen maanden werkte slechts enkele uurtjes per dag of was ze volledig afwezig. Toen kwam die onverklaarbare drang om haar te zien, niet om te praten maar gewoon even kijken hoe ze erbij loopt. Ik liep talmend naar de parkeerplaats waar ik in de auto stapte en deze wat warm liet lopen, hopend dat ze voorbij reed. Dit duurde me wat te lang en ik besloot maar langs de weg stil te gaan staan want ik MOEST het gewoon weten...

Moeilijke momenten, ze komen en ze gaan... Ook al is het nu al 10 maanden geleden. Zo af en toen word ik nog geconfronteerd met de dingen die hebben plaasgevonden. Tien maanden; het is bijna een jaar geleden dat ze zei geen gevoelens meer voor me te hebben, bijna een jaar geleden dat ze de deur achter zich dichttrok om naar mijn "beste vriend" te gaan., bijna een jaar geleden dat ik leugens aanhoorde en door 2 personen die mij dicht aan het hart lagen verraden werd.

De zomer is voorbij, de dagen worden weer korter, het wordt kouder en de winkels beginnen weer aan de feestdagen te werken. De brievenbus zal binnenkort wel weer beginnen uit te puilen met reclame werk voor Sinterklaas, gevolgd door Kerst. Feestdagen, zo feestelijk zal het voor mij niet zijn ben ik bang, die tijd van het jaar zal mij nog wel een tijdje doen terugdenken aan wat er allemaal gebeurd is in december 2005...

Bijna 2 maanden verder sinds mijn laatste blog. Twee maandjes waarin vooral de onophoudelijke hitte de rode draad was. Ondanks de hitte veel gewerkt (vakantie zat er voor mij dit jaar niet in) en zo toch weer een beetje in het ritme te komen wat ik al die tijd kwijt ben geweest.

Hoe het nu gaat... redelijk; heb zo mijn goede momenten maar ook de dipjes zijn zo af en toe nog duidelijk aanwezig. Contact met mijn ex heb ik helemaal niet meer ondanks we nog steeds bij hetzelfde bedrijf werken. Het viel me op dat ik haar steeds minder vaak zag. Normaal zag ik haar regelmatig op haar afdeling of wanneer ze naar huis ging maar de laatste paar weken geen glimp van haar opgevangen. Nieuwsgierig als ik ben vroeg ik aan een van haar collega's waar ze was of dat ze wellicht in een andere ploeg zat. Hierop kreeg ik als antwoord dat ze de laatste maanden vaak ziek was (normaal gesproken was ze nooit ziek en als ze het dan was dan bleef ze stug doorwerken) en dat ze sinds 2 weken overspannen thuis zat. Nu heb ik uit een van de laatste gesprekken met haar gehoord dat ze depressief was en onder behandeling stond van een psych. maar dat het nu zover is gekomen dat ze overspannen is geraakt. Het gaat haar dus duidelijk niet goed. Van al dat vrolijke en blije gedoe in het begin van onze relatiebreuk is nu bar weinig meer over.

Het is alweer een weekje geleden dat ik hier wat neergezet heb. Gevoelsmatig gaat het goed met me. Ben druk bezig met "de nieuwe wereld" te verkennen, een wereld die na 12 jaar voor me is opengegaan. Begin nu weer van het leven te genieten en het ingeslagen pad aan het begin van mijn ldvd bleek het juiste te zijn. Rest mij nu alleen nog maar zelf de omgeving te creeeren waardoor dit pad loopt.

Leer veel nieuwe personen kennen maar leer ook "oude" personen opnieuw kennen, oude personen waarmee ik jaren geen contact heb gehad op de jaarlijkse kerstkaart en verhuisberichten na?¢‚Ǩ¬¶ Een heel goed voorbeeld hiervan is het zusje van een vriend van me, zoals vaker gebeurt was ik in die tijd helemaal stapel op haar (ik was toen 17/18) maar heb haar dat nooit durven te vertellen, probeerde door subtiele hints (kleine cadeaus) mijn gevoelens voor haar duidelijk te maken maar helaas waren deze gevoelens slechts enkelzijdig en bleef een vriendschap over welke toch een hele tijd heeft voort geduurd. We werden allemaal ouder en gingen ieder onze eigen wegen, we verloren elkaar uit het oog door verhuizingen of door studies. Jaren hoorden en zagen wel elkaar dus niet, het enige contact dat er was, was via de verhuisberichten en kerstkaarten die jaarlijks verstuurd werden, geen enkel jaar sloeg zij over en elk jaar weer lag er een creatievekaart van haar op de deurmat of in de brievenbus. Er was dus wel sprake van een soort band die bleef voortduren tussen ons.

Begin Juni verlieten mijn ex en ik het notariskantoor nadat we ons huis na slechts 1 jaar alweer hadden vekocht. Dit hoofdstuk is voorbij. Hier scheiden onze wegen als bij een splising, ieder een eigen kant op, zij naar het westen en ik naar het oosten. Bij het verlaten van het kantoor liepen we ieder de tegenovergestelde richting uit, weg van elkaar?¢‚Ǩ¬¶voorbij?¢‚Ǩ¬¶

Bijna 7 maanden zijn er voorbij sinds de dag dat ze me vertelde dat het beter was uit elkaar te gaan. 7 maanden is ze al samen met mijn " beste vriend". 7 maanden tegenover ruim 12,5 jaar samen zijn staat in geen contrast.

Maar ik ben niet stil blijven staan, heb doelen gesteld en heb deze doelen ook gehaald! Heb binnen 2 maanden mijn rijbewijs gehaald, heb een auto gekocht waarvan ik eerst alleen kon dromen. Het gevoel van stilstand wat ik had gedurende de afgelopen 12 jaar is verdwenen, voor het eerst doe ik weer "nieuwe" dingen en zit behoorlijk goed in mijn vel.