Ongeveer een week geleden zouden we, als er niks was gebeurd, 13 jaar samen zijn. Helaas mocht het niet zo zijn en besloot mijn X haar "geluk" bij iemand anders te zoeken. Wat ze achterliet voor mij was een grote berg ellende waar ik maar bovenop moest zien te komen. De berg is inmiddels gelukkig geslonken en dingen gaan weer zo'n beetje zijn gangetje met enkele naweeen die nog lang zullen blijven doorduren.

Maar goed, al geruime tijd had ik mijn X niet meer gezien, nog geen glimp van haar opgevangen. Dit omdat ze slechts enkele uren per dag op therapiebasis werkt (madam is depri). Vandaag was het echter anders; bij het verlaten van het bedrijf zag ik toevallig dat haar fiets nog in de stalling stond, wat me verbaasde want de afgelopen maanden werkte slechts enkele uurtjes per dag of was ze volledig afwezig. Toen kwam die onverklaarbare drang om haar te zien, niet om te praten maar gewoon even kijken hoe ze erbij loopt. Ik liep talmend naar de parkeerplaats waar ik in de auto stapte en deze wat warm liet lopen, hopend dat ze voorbij reed. Dit duurde me wat te lang en ik besloot maar langs de weg stil te gaan staan want ik MOEST het gewoon weten...

Na een minuutje of wat met draaiende motor te hebben gestaan kwam ze langsgefietst en ik schrok...behoorlijk. Een stuk magerder dan dat ik haar voor het laatst zag en haar haar had ze geblondeerd (???) Ze heeft zelf donkerbruin haar en dit was in mijn ogen een heel vreemd gezicht. Het stond haar gewoon niet en het haar leek eerder dood dan levend... Alsof ze iemand anders wil zijn dan dat ze is; ze wilt veranderen (denk ik).

Na even te hebben gewacht ben ik weggereden, onderweg haalde ik haar in maar keek verder niet.
Ze moet hebben geweten dat ik het was maar dat maakt mij niks uit, kan ze het gaan bespreken met mijn X-vriend, welke ik de afgelopen 2 weken vreemdgenoeg ook al enkele keren heb gezien (niet moedwillig).

En nu is het tijd om te gaan slapen... nachtdienst, geweldig!... NOT!!!

Wesley