Ik heb eindelijk weer iets gehoord van mn ex.... via de mail..... ik zie daar haar naam staan en ik weet niet waarom maar ik haal daar dan weer een btj hoop uit..... niet verstandig want dat idee word weer de grond ingetrapt wanneer ik het mailtje open, ze laat nogmaals merken dat ze niet meer verder wil maar dat ze hoopt dat ik gelukkig word want ze geeft nog wel om me..... Yeah right! na hoe ze het heeft uitgemaakt?

De afgelopen weken was ik maar aan het twijvelen of ik mn ex zou bellen of niet, ik was zo bang voor wat ze zou unnen zeggen en hoe ze zou klinken, maar zaterdag heb ik haar maar gebeld... en... ze drukte me weg, nou zou je kunnen zeggen had dan privenr aangezet, had gekunt, maar dan had ik nog niet geweten of ze mij wel zou willen spreken...
Nadat ze me weg had gedrukt heb ik haar een smsj gestuurd:

Ik hou het niet meer vol op deze manier.... het ene moment gaat het opzich wel goed met me... het andere moment kan ik aan nix anders denken, eigelijk denk ik dag en nacht aan haar 24hours a day.... heb haar nu albijna 3 maanden niet meer gesproken... had eigelijk wel gehoopt dat ze wat zou laten horen, ik dacht dat ik wel meer voor haar had betekend die 4,5 jaar, maar dat blijkt al uit hoe ze het heeft uitgemaakt dat het allemaal maar leugens waren (iig dat idee heb ik).
al 3 maanden lang praat ik erover, met mn ouders, vrienden, maar eigelijk is zij de enige waar ik mee wil praten...

Ik ben nu dus alweer 2,5 maand verder na de breuk teussen mij en mn vriendin.... heb mn goede en mn slechte dagen oftewel de dagen dat ik er nuchter of niet over nadenk of de dagen dat ik er constant over nadenk en eigelijk bij alles wat me aan haar doet denken in tranen uitbarst....

Vandaag is het precies 2 maanden terug dat mn exvriendin het heeft uitgemaakt.... ik heb haar niet meer gesproken sindsdien... ze wilde me niet meer spreken, zien of horen.... Ik snap het nog steeds niet, zo doen na 4,5 jaar lief en leed gedeeld te hebben.... het laatste gesprek dat we hadden was over de telefoon 2 maanden terug, toen ze het uitmaakte...

De titel zegt het eigelijk al....mn verdriet is er nog steeds denk ook niet dat het voorlopig over gaat, ik dacht toen het net uit was dat het wel wat zou minderen, maar dat zeker niet.... Aan mn kijk op heel de situatie is wel wat veranderd, mede door de mensen om me heen, virenden, familie, collega's en iedereen van ldvd ook... Ik weet nu eigelijk niet of ik haar wel terug zou moeten nemen als ze voor mn deur zou staan, ook al zou dat denk ik niet meer gebeuren, ik denk namelijk niet dat iemand die 2 maanden nix van zich heeft laten horen ineens tog weer voor me staat...

Zoals je kan lezen in mn andere blog (Broken) die ik in het engels heb gezet, gewoon omdat ik mn gevoelens beter kan verwoorden in het engels, ben ik er na ongeveer 6 weken nog niet overheen. Tuurlijk heb ik ook mn ups op dagen dan denk ik dat ik er weer ff tegen aankan, maar helaas duren die momenten maar even.... Ik praat erover met vrienden, familie en collega's en dat helpt me altijd wel... voor ongeveer een uurtje of 2 en daarna begint het weer opnieuw. Ik denk wel eens dat een deel van mij het hoofdstuk niet eens wil afsluiten omdat ik ik har nog steeds terug wil...