Na alles wat ik gister gehoord heb, voel ik me nu echt zo verrot... Het gevoel blijft maar, ik ben verdrietig terwijl ik eigenlijk ook boos zou moeten zijn hoe ze me behandeld.... Ik voel me gewoon op dit moment niet mezelf, ben down, heb geen honger en een goed nacht slapen zou ook wel weer een keer welkom zijn. Ik snap niet hoe iemand je dit allemaal aan kan doen... dat je niet meer wil is 1, maar al die dingen daarna. Gewoon binnen 5 weken terug gaan naar je soort van "ex" en dat ze mij ook nog voor alles uitmaakt...

Oke ik ben nu echt kapot gebroken... Ik ben er acher gekomen dat mn ex met een jongen met wie ze voor mij een sexrelatie heeft gehad er nu weer sex mee heeft... Ik heb er op gezegd dat ze me hier heel veel pijn mee doet maar het enige dat ik terug ktijg is dat un jankebal ben, een leven moet zoeken en nog een hoop scheldwoorden erachteraan... Ze maakt me kapot en het kan hasr niks schelen, na een jaar van haar te hebben gehouden, lief en leed samen gedeelt maakt ze me nu helemaal dood van binnen... Ze heeft me gebroken. Ik wil niks meer... Het doet zoveel pijn.... Ik weet het niet meer...

Na een lange tijd hier niet te zijn geweest, heb ik toch weer de behoefte om mijn verhaal te delen en jullie om advies te vragen.

Voor mij is het alweer bijna 5 maanden geleden dat mn ex het heeft uitgemaakt... het doet nog steeds pijn, maar gelukkig gaat het wel wat beter , maar het blijft moeilijk vooral in de tijd van de feestdagen. Ik heb haar ook maar een kerstkaartje gestuurd, gewoon laten zien dat ik me wel volwassen kan gedragen tegenover haar... helaas is het enige dat ik van haar heb gehoord dat haar vader haar spullen binnenkort een keer komt halen... haar vader? ze is 23 kan ze het zelf niet?

ik word gek, ik kan niet stoppen met nadenken, 24 uur per dag denk ik aan haar. En als er een moment is dat ik heel ff niet aan haar denk dan haal ik mezelf wel naar beneden, redenen bedenken waarom ze het heeft uitgemaakt.

Na bijna 4 maanden verder te zijn, gaat het opzich wel met me, ik kan weer leuke dingen doen en ik kan er meestal ook wel van genieten. Maar tog kan ik het allemaal niet loslaten ze blijft tog wel constant in mn gedachte, ookal heb ik niks meer van haar gehoord. ik blijf maar denken en denken, en op de 1 of andere manier kan ik mezelf nog steeds dieper brengen door te hopen dat ze ineens voor de deur zou staan, dat ze beseft wat ze heeft weggegooid. Maar dat is natuurlijk stom om te doen, ik moet verder met mn eigen leven, maar waarom lukt me dat dan niet?

Zoals de titel al zegt, het blijft voor mij nog steeds allemaal verwarrend hoe het allemaal is gelopen de afgelopen maanden. Ik had 4 maanden geleden niet kunnen denken dat mn leven er zo uit zou zien. Zo'n 3,5 maand geleden was de dag dat ik een plotseling telefoontje kreeg van mn toemalige vriendin, het was uit!