Ik kan de woorden niet meer vinden, Ik ben mezelf niet meer.
Ik weet niet meer wat ik moet voelen, mijn hart doet zo'n zeer.
Ik zie geen liefde meer in mijn toekomst, geen hoop meer voor mij.
Je hebt mijn hart kapot gemaakt, met al de leugens die je tegen me zei.
Nu is al het vertouwen in mezelf weg, en wie ik ooit was is niet meer.
Zal ik ooit nog liefde voelen, of was dit het dan en nooit weer.

... ben ik weer hier beland. Na een relatie van 2,5 jaar met veel ups en downs, een relatie die meerder keren uit is gegaan en weer aan ging is het sinds een maand of 3 nu echt over... het werkte niet meer. Het is al de zoveelste relatie die stuk loopt. Elke keer denk ik weer dat ik de ware heb gevonden, maar elke keer word ik teleurgesteld.

Ik heb een tijdje niks laten horen omdat ik er gewoon even geen behoefte aan had, maar ik wil eigenlijk weer even mn verhaal kwijt.

Sinds afgelopen weekend weer een beetje normaal contact met mn ex. leuk sms contact, een keertje gezoend , maar toch allemaal best wel verwarrend.
Ze zegt tegen me dat ik nog steeds zo lief ben en dat ze van me houdt, maar ondertussen wil ze geen relatie....
Ze noemt me ook schat/lieverd/liefje noem maar op. Ze wilt afspreken omdat ze naar me verlangt, in principe lijkt het bijna een relatie, maar het is het ook weer niet. Het is allemaal zo verwarrend, maar ik probeer mn afstand te bewaren, maar als zij dat soort lieve dingen zegt dan is dat best wel moeilijk.

Afgelopen weekend ging ik dus de spullen regelen met mn ex...,het was nogal raar op zn zachtst gezegd... We hadden ergens anders afgesproken, dat was beter vonden we... Ik stond er eerst nogal hard in, dus we kregen eigenlijk al snel ruzid, dus toen de spullen waren geregeld ben ik,er gelijk vandoor gegaan...
Ik kwam thuis pakte er un biertj bij en ging masr eens nadenken over het hele gebeuren...
Nog geen half uur later belde ze me dat ze het zo echt niet leuk vond en of we er echt niet ff over konden praten.. Oke vooruit, ik weer terug...

Nu zit ik op mn werk, gaat mn ex weer zitten smsen over een afspraak om de spullen die we nog van elkaar hebben te regelen....
stuurt ze kunnen we van t weekend afspreken, dus ik stuur terug ik vind t best maar zouden er nog wat excuses van af kunnen ( je weet wel voor de manier hoe ze me behandeld heeft, hoe ze me uitgescholden heeft enz.). Nou blijkbaar niet want ze was boos en ik hoef geen excuses te verwachten. Nu zit ik hier op mn werk... trillende handen van verdriet en boosheid... een waas voor mn ogen alsof de hele wereld bij me voorbij trekt.

Ik word helemaal gek... ben verdrietig, voel me alleen en iedereen maar van "je bent pas 25, je hebt je hele leven nog voor je" ja dus? ik heb mn hele leven nog voor me, maar ik ben wel iemand kwijt waar ik t wel mn hele leven mee zag zitten. Gister ineens een vaag smsje van haar... "ik zet net een film aan waar ik de ardeche zag.... daar zou ik dus met haar op vakantie gaan, voor dat ze het een week voor de vakantie uitmaakte... wat moet ik daar nou mee? De ene dag me verrot schelden en de andere dag zoiets...