... ben ik weer hier beland. Na een relatie van 2,5 jaar met veel ups en downs, een relatie die meerder keren uit is gegaan en weer aan ging is het sinds een maand of 3 nu echt over... het werkte niet meer. Het is al de zoveelste relatie die stuk loopt. Elke keer denk ik weer dat ik de ware heb gevonden, maar elke keer word ik teleurgesteld.

Op de 1 of andere manier kies ik ook elke keer een meisje met issues, wat op zich geen probleem is maar wat het niet heel makkelijk maakt. Ik heb een vriendin gehad die zichzelf sneed en verder ook nog wat psychische problemen met zich mee droeg waar ik haar 4,5 jaar mee heb geholpen, maar toen het beter leek te gaan liet ze me vallen. Een vriendin gehad van chinese afkomst die mij 1,5 jaar lang van haar ouders verborgen hield waardoor de relatie stuk liep en de laatste relatie, een meisje met ADHD, wat haarzelf nogal onrust gaf wat ze dan weer afreageerde op mij. En nu... nu ben ik weer alleen.

Toen het uitwas, kwam ik weer wat beter in contact met een vriendin van mij (laten we haar Wendy noemen voor het gemak), we konden altijd al heel goed praten en we groeiden steeds meer naar elkaar toe. Eerst waren we vrienden en toen werd het meer. We spraken vaak af, zoenden met elkaar, knuffelden met elkaar en het leek alsof ik nu echt degene had gevonden waar ik gelukkig mee zou worden.
Maar ook zij had genoeg problemen, heel veel aan haar hoofd. Ook heeft ze 2 kinderen. Ze gaf ook aan dat ze nog geen relatie wilde, maar dat we rustig aan moesten doen. Alleen wist ze eigenlijk niet wat ze zelf wilde wat het ene moment wilde ze het wel en het andere moment weer niet. Het ene moment vond ze me bijzonder en het andere moment konden we maar beter vrienden zijn. Dit gaf bij mij een hoop onrust, vooral ook omdat ik net uit een relatie kwam.
Ik heb toen waarschijnlijk teveel druk op haar gezet, omdat ik bang was om haar kwijt te raken.
Toen begon ze ineens heel kortaf te doen, negeerde ze me regelmatig en kon ik eigenlijk niks meer goed doen in haar ogen. Ook zei ze ineens uit het niets dat ze NOOIT verliefd op mij zou kunnen worden... AUW... na alle lieve dingen die ze tegen me zei, na met me naar bed te zijn geweest krijg ik dat te horen...

Nu spreek ik haar afentoe nog wel over de whatsapp maar niet meer als eerst. Niet eens meer hoe we met elkaar omgingen toen we nog vrienden waren... Ofwel ik ben haar liefde kwijt maar dus ook de vriendschap die ik met haar had.

Na dit alles voel ik zo'n leegte in me. Zoveel verdriet. Het gevoel dat ik nooit meer iemand vind begin ik weer te voelen.
En ook al weet ik dat ik niet zo moet denken, maar het lukt me niet meer om anders te denken.
Ik voel me anders dan de vorige keer dat ik last heb gehad van LDVD een raar leeg gevoel, rusteloos maar toch ook niet.
Het liefst wil ik "Wendy" terug ik mis haar, ik mis het gevoel dat ze me gaf... maar ben bang dat dat nu te laat is...
Geen idee meer wat ik moet doen of wat ik moet voelen. Op dit moment voelt het alsof een deel van mijn hart voor altijd weg is genomen.