Na alles wat ik gister gehoord heb, voel ik me nu echt zo verrot... Het gevoel blijft maar, ik ben verdrietig terwijl ik eigenlijk ook boos zou moeten zijn hoe ze me behandeld.... Ik voel me gewoon op dit moment niet mezelf, ben down, heb geen honger en een goed nacht slapen zou ook wel weer een keer welkom zijn. Ik snap niet hoe iemand je dit allemaal aan kan doen... dat je niet meer wil is 1, maar al die dingen daarna. Gewoon binnen 5 weken terug gaan naar je soort van "ex" en dat ze mij ook nog voor alles uitmaakt... ze haat me half zegt ze, ik ben een jankebal, ze had hem nooit moeten opgeven voor mij... Nou bedankt... daar heb ik dan een jaar lang mn hart aan gegeven...
Waarom word ik toch elke keer zo gekwetst... ben ik te lief? Hou ik teveel van iemand? Geloof ik nog is sprookjes? Als ik iemand leuk vind ga ik er gewoon 100% voor... zou ik dat dan niet meer moeten doen?
wat waardeloos, en ze heeft
wat waardeloos, en ze heeft ook weinig respect voor anderen, anders doe je zo niet erg onvolwassen. Helpt haar reactie je dan niet om over haar heen te komen? Ik heb het zelf nog nooit mee gemaakt (ik heb altijd van die irritant begrijpende ex en) Hoe ze zich gedraagt zegt meer over haar dan over jou, en dat zeterug is naar haar ex is volgens mij een vlucht. (hoe zielig is dat...) Probeer je sterk te houden, en realiseer goed hoe ze jou behandeld, hopelijk kan je dan kracht putten uit je boosheid
Sterkte
is moeilijk...
Ik zou boos moeten zijn en daar kracht uit moeten halen, maar ik ben niet echt een boos iemand... ik word niet snel boos, en als ik boos word is het maar heel even... ik probeer soms boosheid op te roepen, maar als ik denk aan de tijd die ik met haar heb gehad ebt het weer weg....
Thanks voor je reactie en advies. Jij ook heel veel sterkte!