De afgelopen weken was ik maar aan het twijvelen of ik mn ex zou bellen of niet, ik was zo bang voor wat ze zou unnen zeggen en hoe ze zou klinken, maar zaterdag heb ik haar maar gebeld... en... ze drukte me weg, nou zou je kunnen zeggen had dan privenr aangezet, had gekunt, maar dan had ik nog niet geweten of ze mij wel zou willen spreken...
Nadat ze me weg had gedrukt heb ik haar een smsj gestuurd:

"We zijn nu bijna 3 maanden verder en ik heb je de rust gegeven die ik mezelf niet kan geven. Je behandelt me als een sok die 4,5 jaar bij je op de grond heeft gelegen en die je dan maar ff weggooid. Vind je niet dat ik meer verdien dan dat? Ik hoop dat je wilt praten."

En dit was het antwoord dat ik kreeg:
"Ik heb meer tijd nodig om het te verwerken dus t is niet mn bedoeling ok!

Oftewel, het interesseert haar totaal niet hoe ik me voel, als zij het maar kan verwerken... fijn....

Ik voel me nu meer alleen dan ik me ooit heb gevoeld.... Ik ga als een zombie naar mn werk, en heb nu een constante koppijn die me de hele dag gezelschap houd.... Ik ben benieuwd wat het leven nog meer naar me kan gooien....
Kan de laatset tijd ook maar weining onthouden omdat ik de hele dag aan haar denk, en dat terwijl ik eigelijk wel beter verdien, maar dat helemaal niet wil... ik wil haar, maar ik begin me nu te realiseren dat dat wrschnlk noot meer gaat gebeuren.....