Ik heb eindelijk weer iets gehoord van mn ex.... via de mail..... ik zie daar haar naam staan en ik weet niet waarom maar ik haal daar dan weer een btj hoop uit..... niet verstandig want dat idee word weer de grond ingetrapt wanneer ik het mailtje open, ze laat nogmaals merken dat ze niet meer verder wil maar dat ze hoopt dat ik gelukkig word want ze geeft nog wel om me..... Yeah right! na hoe ze het heeft uitgemaakt? No way! en zo heb ik ook geantwoord, en met mn stomme verdriet en boosheid er ook nog een paar verweiten op gegooid waar ik nu eigelijk alweer spijt van heb....en ze heeft me dat ook aan me laten merken... ik kreeg ook wat naar mn kop geslingerd... maar dit heeft me wel wat laten inzien....
Het is echt over... en dat is ook mijn fout... ik ben niet altijd de makkelijkste geweest, ben nogal koppig en heb een aardig temperament..... Tuurlijuk ben ik er voor haar geweest ook op de moeilijke momenten, maar zij was er ook voor mij....
Ik heb spijt dat ik het allemaal zo ver heb laten komen, dat wij het zo ver hebben laten komen...
In het bgin wist ik nog niet of ik iets met haar wilde omdat ze ook een hele goeie vriendin van me was, maar ik heb het er tog op gewaagd en nu.... nu ben ik alles kwijt dat we ooit hadden en mede dankzij mezelf...
Haar mailtje heeft me laten inzien dat ik ook aan mezelf moet werken.... ben opzich geen verkeerde jongen, maar ik heb ook mn minpuntjes.... Ik zou er alles voor over hebben dat het weer goedkomt en haar laten zien hoe ik ook kan zijn, maar die kans is over.....
Ik kan maar moeilijk verder met de dagelijkse dingen, ik mis iemand, ik mis haar.... alleen is ook maar alleen en ik wil op dit moment niemand anders behalve haar.....
Ik kan het haar blijven kwalijk nemen dat ze het heeft uitgemaakt over de telefoon en me daarna gewoon nooit meer wilde spreken of ik kan me dr bij neerleggen.....