Sommigen zeggen dat je sterker wordt nadat je relatie uitgaat buiten jouw keuze om. Je blijkt er van geleerd te hebben en jezelf dan niet meer in valkuilen laat vallen zoals dat gebeurd zou zijn tijdens je relatie.

Maar is dat eigenlijk niet gewoon een optimistische uitleg van wat er eigenlijk gebeurd is: een stukje gezond en menselijke naiviteit afgepakt en vernietigd? Je deed die dingen waarom je nu twijfelt of je die in je relatie beter of anders had moeten doen omdat je dacht dat dat kon, omdat je ook niet alles zeker kon weten.

Dat die dingen slecht uit hebben gepakt, lijken je nu de indruk te geven dat je dat anders, of niet had moeten doen. Maar dat was wel toen jouw keuze, jijzelf dacht die keuzes toen konden omdat jij er voor ging. Nu de ander die keuzes slecht opgepikt hebt, geven we onszelf de schuld er van en zeggen dat we die 'fouten' niet meer maken in een volgende relatie. Da's zo oneerlijk! Nee die keuze die je maakte is gewoon de grond ingeboord en die keuze maak je dus niet meer. Je zal eenzelfde situatie in de toekomst niet meer benaderen zoals je toen deed, wetende hoe toen dat afliep. Je kiest bewust voor de toen niet gekozen benadering, hopende dat die bij die persoon wel goed loopt. Maar die persoon is je ex niet.... Samenvattend: Je bent gevormd... En dat geldt voor alles! Je bent gevormd naar je ex in die tijd dat je er mee had. Sommige zaken die je voor een ander over had warn niet jouw keuzes en heb je de jouwe gemaakt. Dat proces doorloopt een mens wanneer je heel wat voor die persoon voelt en kan volgens mij niet oneindig veranderen... geen wonder dat we allemaal zo'n moeite hebben om na een verbroken relatie een andere in te stappen waar de ander heel anders kan en zal zijn dan je ex. Je eigen benaderingen had je al in vele gevallen 'opgeofferd' en veranderd in die van je ex. Feitelijk wordt er dan gevraagd je overgenomen eigenschappen van je ex te laten groeien in die van je nieuwe vlam. Snap je wat ik bedoel?

Je vertelt dat je leven een groot feest was en zij heeft je het licht laten doen zien. Je was er klaar voor om dat leven gedeeltelijk in te ruilen, voor haar. Wat nou als een nieuwe vlam weer wil feesten? Verander je dan terug of blijf je liever wie je nu bent geworden? En stel je nou voor dat je je ex nooit was tegengekomen, dan kon je nog heel goed leven met een persoon either way... Het lijkt alsof die keuze van je is afgepakt. Zo voelt dat ook, maar wat werkelijk gebeurd is is dat je voor jezelf toen de keuze gemaakt hebt om naar iemand toe te groeien. En juist die dingen die je naar iemand voor het eerst laat toegroeien, die veranderen veel minder snel in een nieuwe relatie. Geen wonder dat mensen steeds nukkiger worden in nieuwe relaties. Je kán gewoon niet meer zoveel veranderen.... Je kijkt anders tegen het leven aan nu, en eigenlijk niet eens meer door je eigen bril, maar door die van hoe je was toen je met je ex had... tricky subject he... maar ik begrijp 100% wat je bedoelt, want zo ervaar ik het ook. Vraag je jezelf maar af: ben je nog wel die persoon die je eigenlijk wil zijn?