Het is inmiddels al weer twee jaar geleden dat ik hier heb gepost. Na twee jaar zit ik wederom met een gebroken hart.

Anderhalf jaar geleden was het zover, ik leerde een nieuwe liefde kennen. Alles leek zo mooi en perfect. Ze woonde op dat moment bij haar ouders in Brazilië en had net een huwelijk achter de rug met een Nederlandse man. Ze was al Nederlandse en ze wilde weer terug komen om in Nederland te wonen en werken.

Zo, het is al weer even geleden dat ik hier heb gepost en vond het toch tijd nog even wat te schrijven.

Het is inmiddels drie en een halve maand uit en ik kan zeggen dat er eindelijk wat rust is gekomen. Het gaat nog steed op en neer, maar ik sta weer redelijk stevig in mijn schoenen. Natuurlijk heb ik zo nu en dan nog wel eens een dipje, maar dat ligt meer aan het feit dat ik niet goed alleen kan zijn en erg onzeker ben.

Vandaag rond dit tijdstip is het zes weken geleden dat de relatie verbroken werd. Afgelopen vrijdag heb ik de beslissing genomen om voorlopig geen contact meer met haar te hebben. Het werpt zijn vruchten af, maar niet zonder slag of stoot.

Vandaag was het zover. Mijn ex kwam langs omdat ze een computerprobleempje had. De afgelopen week had ik het idee dat zij contact zocht met mij. Ik wilde juist de communicatie afkappen, maar was zij steeds de eerste die contact opnam.

Ik zag er erg tegenop om haar te zien. Er was al een tijdje geen contact meer en dat zorgde bij mij voor rust. Behalve dan dat ik af en toe op Hyves keek en dan zag dat ze allerlei leuke dingen ondernam, waar ik natuurlijk aan deel had willen nemen.

Ik zit nu op drie en een halve week. De laatste dagen zijn zwaar, met veel verdriet. We hebben ondanks mijn voornemen toch nog een tweetal keer via MSN met elkaar gepraat. Het is nu duidelijk waar ik aan toe ben. Ze wil vrij zijn en gaat zelfs in Rotterdam wonen in de laatste 1,5 jaar van haar studie. Dat geeft bij mij veel onrust. Het is erg definitief en er is nu een grote afstand ontstaan.

Zo, ben net terug van het uitstapje met mijn ex naar een opwekkingsdienst in Leiderdorp bij de Levensstroom. Hier het complete verhaal van een ontmoeting met de ex na drie weken intense ellende van mijn kant.

Zo, wat kost het toch steeds een hoop energie om maar geen contact op te nemen. Wat is dat toch? Is het zoeken naar openingen? Of toch antwoord krijgen op die dringende vragen in je hoofd?

Uit zelfbescherming probeer ik afstand te houden. Ik zie dat ze online is op MSN en heb al 10 keer de tekst weer verwijderd en het venster gesloten. Als ik zie dat ze laat nog online is denk al gelijk dat ze met een ander aan het chatten is en dat brengt nare gevoelens naar boven. Ik zit gewoon mijzelf af te straffen. Toch kan ik het niet laten ....