Een artikel wat ik onlangs ben tegengekomen. Interessant, maar ook confronterend. Misschien hebben jullie er ook wat aan.

***

Waarom je ex je gebroken hart niet kan helen.

En dan ben je weer terug bij af. Ik hield mij afgelopen weken groot en was zelfs weer aan toe om rustig aan leuke dingen te gaan doen. Sail in Amsterdam moest gezellig worden. Afgesproken met vrienden op CS. Ik liep wat in het rond en hoorde een bekende lach. Ik draai mij om en ik zag hem zitten op een terras. Samen met zijn vriendin en wat vrienden. Wauw. Van alle personen moest ik jou uitgerekend zien. Hij zag mij gelukkig niet. Ik moest wel glimlachen. Hij zag er anders uit, maar ging overduidelijk door met zijn leven. Iets wat ik nog aan het leren ben.

Wees lief voor jezelf wanneer een relatie (onverwachts) uit gaat. Dat is het belangrijkste wat er is. Zodra het uitgaat, val je namelijk in een diep gat en zoek je naar antwoorden. Geloof mij, ik weet er alles van en eigenlijk ben ik nog op zoek naar de antwoorden. Je vragen zijn (en blijven misschien) onbeantwoord en je wilt steeds weten waarom, hoe en wanneer. Je komt in een achtbaan terecht met allerlei verschillende emoties. En dat is zwaar, want je weet niet naar welke stem je moet luisteren. Alle emoties/stemmen trekken je uit een en houden je 's nachts wakker.

Een relatie afsluiten is zwaar, heel zwaar. Helemaal als je nooit een afsluiting van je partner hebt gehad of reden tot breuk. Ik heb een brief gekregen waarin stond dat wij opnieuw moest beginnen en daarvoor moesten wij even tijdelijk uit elkaar. Een klap, ja, maar de relatie leefde nog. Toch? Maar nee, daarna niets anders dan stilte gehad terwijl ik op Facebook moest toe kijken hoe hij op een bepaald meisje reageerde. Continue. Heel apart. En nu heb je een relatie met haar. Volgens jou "gebeurde het opeens". Hoe kan iemand "opeens" een relatie met iemand aangaan?

Vandaag is het een zware dag voor mij. Heel erg zwaar. Ik had gedacht dat ik wel uitgehuild was en dat ik geen verdriet meer kon voelen, maar wederom heb ik mij hierin vergist. Vandaag afgesproken om mijn spullen uit ons huis te halen en alles netjes af te sluiten. Krijg ik in de ochtend een sms: "ik ben er niet, je kunt er in. Ik heb geen zin om discussies met je te voeren". Huh, wat? Ik kwam alleen voor mijn spullen en alles netjes af te sluiten! Gebeld & smsjes gestuurd, maar geen gehoor. Ik wilde afscheid van je nemen! Al die jaren hebben niets voor je betekend, maar wel voor mij!

Ik weet niet hoe ik mij moet voelen. Relatie is ongeveer 4 maanden geleden uit gegaan, na 6 jaar. Huis gekocht (op zijn naam, want ik had destijds geen vaste baan), al mijn spaargeld in de verbouwing gestoken en dan kom je op een dag beneden en ligt er een brief op je te wachten. Hij wilde niet meer. Hij zat al sinds zijn 18de in relaties en wilde nu tijd voor zichzelf. Ik ben 28 en hij is 31. Per brief!