Beste Quilt
wat jij nu meemaakt, wens je je ergste vijand niet toe.
Het is een rotsituatie en je bent gekwetst tot het diepste van je ziel. En je voelt je nog alleen met je verdriet ook...
Terwijl hij zijn hart vol laat lopen met leven, voel jij het leven zo uit het jouwe stromen.
Een klassieke situatie als ik het zo brutaal mag stellen... De ene partner ziet er altijd meer van af dan de ander, en soms zijn die proporties echt onnoemelijk groot. Maar: het zegt ook veel over de kracht van je emoties: je hebt zo sterk van iemand kunnen houden, je hebt het in je en je zal het zeker nog eens kunnen... Al zal het deze keer wat tijd kosten om hier los van te komen.
Enkele tips (en ja: de beste stuurlui staan aan wal: altijd paraat met goede raad maar kan mezelf vaak niet 'redden'):
1/ geef het rouwproces (want dat is het) tijd. Je moet dit doorstaan! Bij sommigen is dat enkele weken, bij anderen is dat vele jaren... (sorry wil je niet ontmoedigen, maar na verloop van tijd gaat de scherpe pijn verminderen en wordt het eerder een latent aanwezig gezeur in je hoofd...)
2/ gun jezelf tijd om dingen te doen die je altijd al eens had willen doen. Je schrijft dat je 28 bent. Dit is nog jong! Je kan met zo goed als elke georganiseerde jongeren reisorganisatie meegaan dat je maar wilt. Kies een sport, verdiep je in een hobby, schrijf je in een of andere genootschap in,...
3/ Praat erover met vrienden, familie. Het werkt 'verwerkend'... En ja, je zal die mensen waarschijnlijk vele malen hetzelfde verhaal, gevoelens en fysieke pijn vertellen, maar dat is dan maar zo.
Ikzelf heb een 8-tal jaar geleerd (ook uit een zwaar traumatische relatiebreuk komende) dat vrienden en familie uiterst belangrijk zijn! Meer nog: de gezinnen die zelf ook iets (al is het maar klein) meegemaakt hebben, beseffen maar al te goed hoe belangrijk/helend een luisterend oor kan zijn! En dit heeft bij mijn + 5 jaar geduurd... (Intussen ook een relatie herbegonnen, maar het blijft een kras op je ziel).

Dit is ook een oproep aan alle bezoekers en gebruikers: wees er voor mensen in nood, het is zo uitermate belangrijk!
De meeste mensen die hier op deze site zitten zijn bijzonder gevoelig en fragiel... Mensen moeten er zijn voor mensen... en niet mekaar de emotionele kop inslaan...

4/ breek met je ex, totaal! Desnoods ook met een aantal vrienden. Zorg voor een minimale kans op herinnering...
Elke keer je je aan hem herinnerd wordt is er een te veel. Facebook, my god, wat haat ik dit medium! Wat een farce: iedereen 'deelt' er elke minuut zijn geluk... Maar geloof me, ik spreek uit ondervinding, heb zelf een tweetal maand geleden een dip meegemaakt waar ik uit probeer te komen: FB is dikwijls een façade. Mensen willen nu eenmaal aantonen hoe succesvol, ambitieus en gelukkig ze zijn... 'instant'-geluk noem ik dat...
5/ Maak je geen illusies: elke relatie kent zijn dieptes, dat heb ik ondertussen ook al geleerd. Hoe goed gefundeerd de relatie bij sommige mensen ook mag zijn, het spreekwoord "Elk huisje draagt zijn kruisje" is wel degelijk een waarheid als een koe. Wanneer de verliefdheid over gaat (ongeveer 6 maand?), dan komen de kleine onregelmatigheden naar boven... En dan moet er stilletjesaan aan de relatie gewerkt worden... Verliefdheid gaat over in Liefde (hoop ik dan toch) en dat onderhouden kost nu en dan eens een beetje moeite...
6/ stop met je zelfbeeld zo omlaag te helpen! Je bent roofbouw aan het doen van jouw lichaam en geest! Dit is onmenselijk! Je moet jezelf oppeppen, niet destructief zijn. Je kan desnoods naar een coach gaan, of mindfulness overwegen?
7/ medicatie kan helpen maar zorg dat het niet verslavend werkt. Gooi je ook niet in alcohol of andere roestmiddelen.
Je moet er door, whether you like it or not... (sorry nogmaals, maar mocht er iemand een pilletje uitvinden die hier tegen helpt... die wordt slapend rijk!)
8/ Hij houdt van iemand anders, en dat maakt het gemakkelijk om zijn (beetje) verdriet compleet te onderdrukken en na verloop van tijd te vergeten! Dat is de makkelijkste manier om je verdriet te maskeren en te overwinnen. Helaas zijn er dat maar enkelen en kan dat nooit bij beide partijen: er is altijd een 'slachtoffer'... En laat ons eerlijk zijn... de meeste mensen op deze blog-site zitten een beetje in de slachtoffer-rol...
Het gevoel van ge-(mis-)bruikt te zijn, de slapeloze nachten, de eindeloze discussies in ons hoofd, de eenzaamheid, het tekort aan adem, ons ineengekrompen hart (die pijn!!!), het vermageren, het niet meer kunnen lachen, de futloosheid, ... wat een mens niet lijden kan... En toch over-leven!
Dit vind ik altijd heel bijzonder: in de meeste (soms heel schrijnende) verhalen, kruipen de gekwetste personen op hun eigen manier en tempo uit hun demonisch dal (soms vallen ze eventjes enkele meters terug), om dan met een 'nieuwe levensles' aan hun levensloop verder te werken. En er zijn er die zo al enkele levenslessen hebben geleerd...
Ik geloof ook dat deze mensen altijd de meest gevoelige zullen zijn in een relatie. En dat is geen negatief gegeven, dat maakt je een mooie mens: je bent gevoelig, zet jezelf soms (vaak) op de tweede plaats en je hebt een groot hart.
Een groot hart die je kan open stellen en waaruit heel veel liefde kan vloeien.
Vaak zijn dat ook 'gevers'... en ondertussen zijn we er al allemaal uit dat gevers gul zijn en het vaak moeten stellen met 'minder krijgen'. Je krijgt (meestal) nooit evenveel terug als je geeft...

Ik wens je vandaag een beetje zon toe. Hier schijnt ze overvloedig, ik hoop bij jou ook. Ga buiten, ga op een terrasje een koffie of een thee drinken (of water of cola,...), geniet even van 'instant'-geluk (hoe moeilijk ik dit woord ook vind), want deze kleine dingetjes helpen je door de dag te komen. Je moet regelmatig even loskomen van je situatie. Geniet van de kleine dingetjes en beetje bij beetje, dag na dag zal je smart minder en minder worden...

8/ Je bent niet alleen!

Hou je taai,

Micarus

Het is een gevoel alsof het een shock is hè?
Het afschuwelijke liefdesverdriet.
Het is zo voelbaar bij je en ook herkenbaar.
De beginshock. Echt waar is dat de frequentie ervan minder en minder gaan worden. Je weet wel dat het gaat gebeuren. Alles moet weer op zijn plek komen naar je gevoel toe. Die heftige pijnlijke emoties moeten gaan afzwakken en gaan liggen. Een verwerkingstijd van.......?

De afsluiting, als jij die niet hebt gehad kun je het misschien zien zoals wat je zelf schrijft: "Je hebt mij verraden, bedrogen, tegen mij gelogen en mij voor de gek gehouden". Dat zou voor jou de afsluiting kunnen zijn. En denken, ik ga dat zelf doen. Ik moet het verwerken. Ik heb alleen mezelf erbij nodig zodat ik niet meer van zijn handelingen of bevestigingen afhankelijk ben. Ik geef hem die macht niet. Dat is natuurlijk moeilijk maar met doorbijten kan dat lukken. En het is me een doorbijten dat liefdesverdriet, door je pijn heengaan dan komt er meer en meer rust. Niet gelijk, eerst erdoorheen. Momenten van rust en dan weer het heftige gevoel door de gedachten ook. Probeer om in die gedachten niet te lang mee te gaan. Het vergiftigd je pijnlichaam des te meer. Kap het wat eerder af, ga aan iets anders denken anders zit je uren in een scenario. Ja, zo heb ik het maar gedaan. Eropuit gaan ook.
Je wil natuurlijk verklaringen en begrijpelijk, nu je zoveel pijn hebt zou je het liefst willen dat dit een boze droom is.
Het is een realiteit en de emoties schieten alle kanten op.
Je wil vragen waarom dit en waarom zo en begrijpelijk hoor, een afsluiting van een relatie hoort op een respectvolle manier afgesloten te worden. Vind ik. Nog evengoed slaan de emoties op hol door verdriet.
Als je vragen zou hebben komen daar antwoorden van die pijn doen en daar weer vragen van.
Ik zou het bij jezelf houden, het verwerken van de afsluiting voor nu omdat het niet anders is. En ook als mensen op Facebook jou vragen of informatie geven zeg dat je het er nu niet over wil hebben bijvoorbeeld. Je kunt Facebook ook voor een tijdje sluiten voor je gemoedsrust, om je liefdesverdriet te verwerken.

Ik hoop dat ondanks het nare gevoel je iets leuks hebt gedaan dit weekend om het een klein beetje te kunnen compenseren.

Vergeet niet dat het je doel is om hier uit te komen lieverd, omhoog klimmen met vallen en opstaan totdat je er los van bent. Jouw gevoelens zitten nog verbonden met hem, daarom ook de pijn, het houden van de ander moet overgaan. Het is al een goed teken dat je dat ook niet meer wil. Dan kom je steeds meer los.
En waarom zouden we nog voor iemand willen gaan die niet voor ons meer gaat in de relatie. Echt niet! Verwerken en eruit komen, dat is een mooi doel.

Veel sterkte!
Hetlevenismooi
xxx