Vandaag is het een zware dag voor mij. Heel erg zwaar. Ik had gedacht dat ik wel uitgehuild was en dat ik geen verdriet meer kon voelen, maar wederom heb ik mij hierin vergist. Vandaag afgesproken om mijn spullen uit ons huis te halen en alles netjes af te sluiten. Krijg ik in de ochtend een sms: "ik ben er niet, je kunt er in. Ik heb geen zin om discussies met je te voeren". Huh, wat? Ik kwam alleen voor mijn spullen en alles netjes af te sluiten! Gebeld & smsjes gestuurd, maar geen gehoor. Ik wilde afscheid van je nemen! Al die jaren hebben niets voor je betekend, maar wel voor mij! Waarom doe jij mij dit aan? Smsje terug: "ik ben onderweg naar Harlingen; dagje weg". Ik krijg geen afsluiting van je. Uitgemaakt via brief. Weigert mij onder ogen te komen. Smsjes krijg ik niet. Telefoontjes krijg ik niet. Ik besta niet meer. Ik ben al vervangen. Waarom? Wat heb ik gedaan om dit te verdienen?

Net of de grond onder je vandaan zakt. Mezelf opgeraapt en op naar het huis. Dat was zwaar. Zo zwaar. Alles is veranderd. Alles van mij is weg. Ik ben gewist. In mijn kast hangen kleren van haar. Haar ondergoed in mijn la. Haar tandenborstel in mijn badkamer. 6 jaar waren wij samen. En mijn leven is al overgenomen door iemand anders. Verbaasd moet ik eigenlijk niet zijn, je zag haar al langer zitten en je zal het nooit toegeven, maar ik weet wel dat je bent vreemdgegaan met haar tijdens onze relatie. Dat betekende zoveel voor mij, maar niets van jou.

Mijn spullen bij elkaar geraapt en ingepakt. Paar uur alleen in het huis doorgebracht. Wat was het zwaar. Ik wilde nog afscheid van het huis nemen. Wij hebben het immers samen verbouwd en elke centimeter is wat wij allebei echt wilden. Maar een laatste ronde door het huis, kon ik niet maken. Het was niet meer mijn huis. De deur deed ik snel achter mij op slot. Net of ik een spookhuis verliet. Snel weg.

Op naar mijn voormalige schoonouders. Zij waren zo lief. Zij snappen het ook niet en vonden het een klap dat wij uit elkaar waren. Als het voor jullie een klap was, hoe zou het dan voor mij zijn geweest? Uit het niets een relatie verbreken. En hij weigert ook met ze te praten. Hij heeft wel z'n nieuwe vriendin aan hun voorgesteld. Dat was snel. Maar ook weer niet. Opa geeft de hoop niet op. Ik ben zijn favoriete (schoon)kleindochter. Voor hun blijf ik altijd familie. Afscheid was zwaar. Ik weet dat ik altijd bij hun welkom ben, maar dit was toch de laatste keer dat ik ze zie.

Ik ben vervangen. En ik heb geen afsluiting. Dit zal ik waarschijnlijk ook nooit van je krijgen. Na 6 jaar samen te zijn geweest, dacht ik je te kennen maar je bleek een wolf in schaapskleren. Ik weet niet eens wie je bent. En op de een of andere manier wens ik je toch niet iets verkeerds toe. Je hebt mijn hart en ziel gebroken. Ik ben verraden door jou. Door degene waarvan ik het nooit had verwacht. Littekens die ik nu voor altijd bij mij mee zal dragen. Nu zijn het nog open wonden. En ze gaan diep, heel diep. Ik weet hoe dit voelt en daarom wens ik dit jou en niemand dit toe. Niemand verdient zich zo te voelen.

Je bent gelukkig. Heel erg gelukkig heb ik mij laten vertellen. Ik ben blij voor je. Ik zou wel willen dat ik het in mij had om iemand zo te kwetsen en door te gaan met mijn leven of er niets aan de hand is. Maar ik kan het niet eens op brengen om boos te zijn op jou. Mijn hart huilt en is in rouw. Ik heb niets voor jou betekend, maar jij was mijn alles.

Dit is zwaar. Zwaarste wat ik tot nu toe heb meegemaakt.