Wees lief voor jezelf wanneer een relatie (onverwachts) uit gaat. Dat is het belangrijkste wat er is. Zodra het uitgaat, val je namelijk in een diep gat en zoek je naar antwoorden. Geloof mij, ik weet er alles van en eigenlijk ben ik nog op zoek naar de antwoorden. Je vragen zijn (en blijven misschien) onbeantwoord en je wilt steeds weten waarom, hoe en wanneer. Je komt in een achtbaan terecht met allerlei verschillende emoties. En dat is zwaar, want je weet niet naar welke stem je moet luisteren. Alle emoties/stemmen trekken je uit een en houden je 's nachts wakker. Zij zorgen voor de tranen op je gezicht elke ochtend.

Neem een dag voor jezelf en laat elke stem met elk verschillende emotie spreken. Schrijf deze op, zonder ze te oordelen en zonder vragen erbij te stellen. Je voelt deze nou eenmaal en dat mag. Wees niet streng voor jezelf. Denk niet "hij/zij is gelukkig zonder mij, dus ik ga niet om hem huilen". Geef jezelf de ruimte op de emoties te voelen. Je voelt ze nou eenmaal en dat is een onderdeel van mens zijn. Niemand is perfect en die emoties zijn er voor een reden. Ik ben heel streng voor mezelf geweest en dat hielp mij niet. Bepaalde emoties mocht ik niet eens van mezelf voelen; bekende strijd met je hoofd en hart. De emoties die je voelt, moet je echt omarmen en proeven, zodat je ze op den duur kunt accepteren en los kunt laten.

Laat elke stem/emotie alleen spreken en schrijf op wat ze te vertellen hebben. Schrijven werkt helend. Niet typen op de computer, maar ga echt schrijven. Koop een schriftje en ga helemaal los. De stem die is verraden bijvoorbeeld; wat heeft hij jou te vertellen. Daarna de stem die verdrietig is; waarom is hij nou precies verdrietig? De rouw stem; om wat is in hij in rouw? Wat gaat hij missen? Je hoopvolle stem; in wat gelooft hij? Op verzoening? De harde kant van je zelf; wat vertelt deze wat je moet doen? En de stem die naar de toekomst kijkt; wat heeft hij voor jou in petto? Heb je meer emoties? Laat ze allemaal 1 voor 1 spreken, zonder ze te oordelen en zonder er vraagtekens bij te plaatsen. Je zal misschien moeten graven in jezelf en het kan een boekwerk worden, maar laat ze maar komen. Hoor ze allemaal uit.

Dit kan je helpen om je wat rust te geven; een stap in de juiste richting. Ik heb dit gedaan en het was loodzwaar. Ik heb er bij gehuild, gehuild en nog eens gehuild. Maar er viel een last van mijn schouders af. Alle stemmen hebben gesproken en nu heb ik wat rust. Ik voel nog steeds verdriet, maar liefdesverdriet (verwerken) is een proces. En dat kost nou eenmaal tijd. Ik probeer dit proces steeds te versnellen, maar zo maak ik het alleen maar moeilijker voor mezelf. Je wordt in het diepe gegooid en slaat als een wilde om je heen. Je kunt beter rustig blijven en drijven. Zo kom je vanzelf weer aan de kant en kun je eruit klimmen. Ik weet er (helaas) alles van. Je bent niet alleen. Ga niets overhaasten en doe niets als je er niet klaar voor bent.

Wees lief voor jezelf. Geloof in jezelf. Je bent sterk en hebt een groot hart. Laat je hart spreken en helen. Een gebroken hart doet pijn, heel veel pijn. Het is net of je ribben zijn gebroken; niemand die het ziet, maar bij elke ademhaling voel je pijn.

Daarom is het belangrijk om lief te zijn voor jezelf. Je pad loopt niet dood, maar soms moet je een andere afslag nemen. Naar het onbekende. En dat is eng. Maar je bent sterk en op een dag zal je terug kijken en denken: "Ik ben sterk, want ik ben door hel gegaan en ik ben er nog steeds".

xx