Nee,het is nog geen lente in mijn hart.Mijn week-end is al begonnen en in het vooruitzicht wat aktiviteiten.Maar helaas niet echt een Jippie ya yee-stemming.Voor mijn gevoel ben ik grotendeels de dagen aan het OVERleven...terwijl het echt LEVEN zou moeten zijn.
Vandaag zei iemand nog tegen mij...maak jezelf blij.
Ben heus wel een positief ingesteld persoon..maar mijn verlangen naar hem is wat heftiger.Misschien komt het ook door het prachtige weer.Veel mensen om mij heen hebben zin in het week-end...zien uit naar hun leuke afspraken en genieten bij voorbaat al!

Hallo lieve gebroken hartjes,

Ik weet dat je niet minderwaardig over jezelf mag denken.Je bent uniek.Er is er maar 1 van jou op heel de wereld!Je bent leuk,mooi,aantrekkelijk zoals je bent....Je bent echt ALLE moeite waard!Je bent het waard om voor door het vuur te gaan.
En ik weet,ook al heeft hij niet voor mij gekozen,dit veranderd niets aan mijn uniekheid,waardigheid...
En toch knaagt het daar ook,waarom gaat hij wel voor haar en niet voor mij...wat heeft zij wat ik niet heb...enz. enz.

Ik weet inmiddels dat ik niets meer van hem moet verwachten en niet meer hopen dat hij toch nog zal reageren.Maar als ik dan m'n sms-geluid hoor of de telefoon of de deurbel...en..dan toch jammer dat hij het niet is.Terwijl het leuk is dat ook iemand anders aan je denkt.
Ben benieuwd wanneer dat hopen en verwachten helemaal uit mijn systeem zal zijn.Mijn verstand wordt steeds verstandiger...maar mijn hart gaat nog niet zo mee.

Hoi kanjers,
Heb net prive al een spui-berichtje gestuurd.Ook nog even hier..voelt zo naar om stilletjes aan de kant te worden geschoven.Geen uitleg..geen 'gedag'.Mijn laatste berichtje aan hem was ruim 2 weken geleden en heb mijn gevoelens gedeeld,best op een confronterende toon.....ik hoopte dat mij duidelijkheid zou geven.Maar helemaal niets! Hoe ervaren jullie dat als je verder moet met onbeantwoorde vragen en emoties en hoe relativeer je dat???? De afgelopen maanden regelmatig tranen en nu lijkt mijn hoofd een casette-bandje...dat ik het zo onvolwassen en onrechtvaardig van hem vind.

Lieve Gioya,hoop dat mijn verhaal 'moeilijk te accepteren' jouw steun geeft in jouw situatie.Liefs

Hoop met dit schrijven,dat het inderdaad helend zal zijn en dat anderen er ook wat aan zullen hebben.Vind het nog niet makkelijk omdat het soms nog wat rommelt in mijn hoofd en ook een soort schaamte...maar heb al een tijdje kunnen merken hoe goed en fijn iedereen op elkaar reageert...en dat trekt mij om te delen.

Hallo allemaal,hoop dat ik het goed heb gedaan.....dit is zo'n mooie song..........