Hoop met dit schrijven,dat het inderdaad helend zal zijn en dat anderen er ook wat aan zullen hebben.Vind het nog niet makkelijk omdat het soms nog wat rommelt in mijn hoofd en ook een soort schaamte...maar heb al een tijdje kunnen merken hoe goed en fijn iedereen op elkaar reageert...en dat trekt mij om te delen.
Ongeveer 4 jaar geleden kreeg ik een hartstochtelijke liefdesrelatie met hem.In het begin heb ik mij met alles wat er in mij was VERZET.WANT...hij had al een vrouw.En als tiener had ik al besloten dat ik nooit en dan ook nooit een relatie zou aangaan met een 'bezette'man.Maar hij pakte mij helemaal in met zijn aandacht,lieve woorden.En al die bevestigingen die ik in mijn leven had gemist ontving ik nu.Ik leek op dat gebied wel een bodemloze put!Al heel snel had ik hem in mijn hart gesloten en ik in zijn hart.Had zelfs het idee dat God hem op mijn weg had gestuurd.Ondanks ondanks...mijn geweten sprak duidelijk dat zo'n relatie niet juist was.Heb het dan ook regelmatig verbroken..maar dan kwam er weer een smsje..bakkie doen? Regelmatig zei hij ook echt met mij verder te willen en dat hij HEEL VEEL van mij hield en dat zijn huidige relatie meer een broer en zus relatie was.Hij wist mij uiteindelijk altijd gerust te stellen.
Maar ik kreeg steeds meer een afkeer van heel de setting.Al dat wachten en hopen en verlangen!!!...en hoe dol ik ook op hem was geworden,vorig jaar had ik er een punt achtergezet,achter het smssen,afspraakjes...alles
Achteraf zo'n ongelijkwaardige relatie,ik moest het alleen hebben van de gestolen momenten.Leuke,fijne,goede momenten gehad maar ook zoveel TRANEN,frustraties,verwarring...ZUCHT.Echt NOOIT MEER,NOOIT MEER!!!!!
Maar okay,nadat ik nergens meer op inging kreeg ik van hem een bericht dat zijn vrouw hem onverwachts had verlaten en hij was daar met zijn kinderen.Ik wist niet wat mij overkwam...ik had al een hele strijd geleverd om te breken en zou de weg nu dan werkelijk open zijn voor een'ons'????!!!!En aan de andere kant mijn verstand die de afgelopen jaren weer de boventoon begon te voeren.Wilde ik zelf nog wel verder met een man die een geheime relatie was aangegaan en die in mijn ogen onverschillig en nonchalant omging met zijn vrouw..mijn verstand zei NEE,maar mijn verlangen naar hem was totaal nog niet over.Dus had ik eind vorig jaar af en toe nog kontakt met hem..Ik begon weer te hopen,zou het dan toch nog de bedoeling zijn..Maar ik merkte dat hij steeds afstandelijker werd.Hij bevestigde wel dat hij graag met mij verder wilde gaan,maar meer zei hij ook niet.Heel vreemd??!! Na een gezellig dagje samen heeft hij zelfs 2 maanden niets van zich laten horen.Ik bleef stil omdat ik voor mijzelf bevestigd wilde zien of hij werkelijk voor een relatie wilde gaan.
In die maanden had ik af en toe flinke huilbuien,zo naar om op zo'n manier je conclusies te moeten trekken.Ja,ik moest mij erbij neerleggen,hij wil niet verder met mij,wat de reden ook is!!!Maar wat ontzettend flauw om na al die jaren het niet gewoon OPEN EN EERLIJK te zeggen.We hadden weleens gesprekjes dat wij als 1 van ons de relatie wilde stoppen dat we dat eerlijk met elkaar zouden delen.
Hoe moeilijk ook,ik moest mij zonder enige uitleg,reaktie,erbij neerleggen.Liefde kan je niet dwingen!En wie wil er nou geliefd worden vanuit druk of verplichting??!!Wel wilde ik het onrechtvaardige gevoel aan hem kwijt.Was al van plan om hem een kaart te sturen....kreeg ik na al die tijd...juist ja ...een sms.....mijn benen werden gewoon slapjes.Hij vroeg of ik gezellig langskwam bij hem en de kids.Uiteindelijk gedaan ,ook voor de kids.....hij zei niets over die maanden zonder kontakt.Mij zat het heel erg dwars,een aantal dagen na dat bezoek mijn gevoelens geuit via een sms.Tot nu toe geen reaktie op gehad!!Die uitnodiging gaf toch weer stiekumpjes HOOP EN VERWACHTING.Maar moet ik nog wel hopen op zo'n persoon??!! Ik voel mij stilletjes AAN DE KANT GEZET.Vind het zo moeilijk dat hij totaal geen uitleg geeft,ik moet zelf maar tot bepaalde conclusies komen.Wat betekent HOUDEN VAN dan??????Waarom doet een volwassen man dat op deze manier???Mijn conclusie is nu wel duidelijk,de relatie is voorbij en het zit er ook niet meer in!!! Dat kwartje is volgens mij wel gevallen,ook door het lezen van deze site.Ik moet gaan voor een gezonde relatie.
Maar nu moet ik dealen met de manier zoals hij het heeft aanpakt,gewoon zwijgen,alsof er niets tussen ons is geweest.Geen 'gedag'of 'dank je'of 'het allerbeste'.....Ook dat zou mij nu niets en dan ook NIETS meer moeten uitmaken...maar weet je..de waarheid is..ondanks..ondanks..hij zit nog in mijn HART!!! Hoewel ik hem dat helemaal niet gun!!!!!!van mij mag ie in een hutje op de heide zitten!!!....maf allemaal hey???!!!!Zucht......Lieve allemaal,dank jullie voor het lezen....tot een volgende keer