Tja, vreselijk gevoel ja, ik vraag me ook steeds meer af waar ik eigenlijk op wacht?
Het is toch zichtbaar niet wat het moet wezen!
Toch zou ik het na 6 jaar uit haar mond willen horen, ook al hoop ik op iets anders.
Maar goed sommige mensen gaan daar blijkbaar anders mee om, zeker als ze al geen of minder gevoelens hebben voor de ander. Zo leer je dan ook je beste maat c.q. partner dan ook echt kennen.
Voor mij is dit na een relatie van 6 jaar niet te begrijpen, maar ik kan me voorstellen dat als je voor iemand helemaal geen liefdes gevoelens meer hebt dat het je eigenlijk niet zo veel kan schelen.
Ik weet het niet, maar ooit gaat het gevoel van nu bij mij ook over hoop ik.
Hoe dan ook ik heb nog 2 dagen hoop, ben benieuwd wat ze gaat zeggen, ze heeft het tenslotte beloofd.
Natuurlijk had ik gehoopt dat ze allang bijvoorbeeld vandaag al hier was en iets had gezegd, maar helaas.
Ik kan dan maar een ding denken en mijn zelf nog steeds na 5 maanden voorbereiden op het ergste.
Ook al probeer ik positief te zijn en te denken welnee, ze gaat morgen bellen of hierheen komen en zeggen wat ik wil horen, maar mijn verstand zegt wat anders.
Ik begrijp dus heel goed waar jij het over hebt.
Ja, kaartjes, brieven, mailtjes, verrassingen van alles heb ik geprobeerd de afgelopen tijd.
Aan de andere kant was er niets! Hoe pijnlijk het ook is voor mij.
Maar het slijt wel en er komt een dag dat ik sterker hier uitkom dan ooit!
Jij ook veel sterkte!

Heel herkenbaar wat je schrijft...elke keer als ik het toontje van een sms-bericht hoorde of mijn telefoon ging sprong ik op...Ik heb nu mijn ringtone en sms-toon veranderd. Het is een kleine wijziging maar ik heb nu die associatie niet meer met hem als mijn telefoon gaat
Deze week ben ik "cold turkey"gegaan...Ik heb vorige week in woede een e-mail getypt die ik elke dag een beetje bijwerkte naarmate de woede minder werd en ik helderder kon denken. Uiteindelijk afgelopen maandag een sms gestuurd waarin ik zei dat ik ermee wilde stoppen en er geen zin in had om het veld te moeten ruimen als hij iemand anders zou tegen komen.
Daarna heb ik hem die bewuste e-mail gestuurd waarin ik alles tegen hem zei wat ik niet in persoon of aan de telefoon durfde te zeggen. Ik heb daarna al zijn mailtjes gelezen, sms-jes gelezen en toen alles gewist. En het voelde goed; ik was voor mezelf opgekomen en ik heb hem alles gezegd wat ik wilde zeggen...
Het lucht op om het van je af te schrijven. Al koop je geen kaart; schrijf hem een brief of een e-mail vol met je gevoelens. Je hoeft hem niet te versturen maar het helpt om je gevoelens van je af te schrijven en tegen iemand (al is het maar op papier) te zeggen wat je hebt gevoeld. En als je hem niet verstuurt dan lees je hem gewoon af en toe en het helpt om te zien hoe je naarmate de tijd verstrijkt je dat verdriet achter je kan laten. En met gesprekken in je hoofd voeren is niet zo raar hoor. Jij bent daar tenslotte de baas en het kan helpen om te uiten wat je in persoon niet tegen hem kan zeggen. Het is in ieder geval belangrijk dat je op een of andere manier je gevoelens kwijt kan. Iedereen gaat daar weer anders mee om. Veel succes!!!

HEEL herkenbaar.

Ik heb in mijn Blog (Waarom) nog een reactie bij je neer gezet.

x