zo mag je niet denken

afbeelding van philosu

Hallo lieve gebroken hartjes,

Ik weet dat je niet minderwaardig over jezelf mag denken.Je bent uniek.Er is er maar 1 van jou op heel de wereld!Je bent leuk,mooi,aantrekkelijk zoals je bent....Je bent echt ALLE moeite waard!Je bent het waard om voor door het vuur te gaan.
En ik weet,ook al heeft hij niet voor mij gekozen,dit veranderd niets aan mijn uniekheid,waardigheid...
En toch knaagt het daar ook,waarom gaat hij wel voor haar en niet voor mij...wat heeft zij wat ik niet heb...enz. enz.
Maar om op zo'n manier te denken daar wordt je ook niet echt vrolijk van.Op deze manier wordt ik kleiner en kleiner..minder en minder..en heel onzeker over mijn uiterlijk en innerlijk.
Ik wilde dit eerst niet schrijven want ik vind mijzelf hier kinderachtig in,lijkt wel puber gedrag.Ben allang! geen puber meer maar toch zit ik ermee..
Het aan de kant gezet worden en die afwijzing gaat best diep.
Nogmaals...ik weet best hoe je gezond kunt denken over jezelf...maar...eh... deze periode gaat 't in mijn koppie niet altijd zoals ik het wil en verlang...

Liefs van philosu met kringen onder d'r ogen en denkrimpel

afbeelding van spijt

@philosu

Hey,

In deze periode gaat je koppie allesbehalve hoe jij het wilt!!

Je koppie is wars voor gezond verstand,is oostindisch doof en vervelend!!

Dus van binnen en van buiten is je hoofd niet optimaal,en je houdt het niet tegen.Je moet door de nare emoties heen,geen ontkomen aan,maar het slijt.Iedere dag is er 1.Iedere dag een dag richting de rust waar je zo naar verlangt.Het wordt beter maar niet zonder slag of stoot..

Smeren met creme..Hup Knipoog

xxx

afbeelding van philosu

tuf tuf

Hier het klassieke oude tuf tuf karretje...tja als je het zo bekijkt dan mag ik dus trots zijn op die 'oude' klassieke lijnen en de deukjes en butsen Inderdaad zijn er mensen die dol zijn op klassieke auto's.
Sommigen hebben dat zelfs als hobby....dagelijks zijn zij dan met hun karretje bezig...en altijd maar poetsen...en vol trots toeren zij met hun klassiekers door de steden en dorpen...en de natuur.
.....tja...een man die je weet te waarderen...met al je deukjes..en gewoontes...en unieke interieur...Wil de ECHTE opstaan??!
Ik wil het graag tot mij laten doordringen maar als ik kijk in de achteruitkijkspiegel of zijspiegels...dan zucht..zie ik nog steeds de 'oude' eigenaar....grrrrrrrrrrrr
hey Dizzy....thanx en doeiiiiiii

En lieve meiden...jullie woorden zijn creme voor de rimpels op mijn ziel en heb extra creme gesmeerd op mijn toet....
..Ik had geen flauw idee dat een verbroken liefdesrelatie ook zo'n invloed kan hebben op je zelfbeeld.Had daar nooit zo'n last van..ja misschien wat onzeker hier en daar..
Veel liefs van Philosu

afbeelding van Dizzy_E

Een zotte vergelijking ;-)

Hey philosu,

Vergelijk het een beetje met een auto (zo doe ik het nu toch even als man;-))
Je loopt door de showroom en ziet daar plots die prachtige, in het licht schitterende nieuwe auto staan met wel honderd knopjes op het dashboard. Je weet meteen, dat word hem!
Blij als een kind rij je door de stad en hoopt dat iedereen goed kan zien wat voor een mooie auto je wel hebt. Je bent uren bezig met het uitproberen van al die knopjes en staat versteld van de technologie dat jouw nieuwe blitse karretje allemaal heeft. Zelfs ’s avonds, als hij in de garage staat probeer je nog snel wat van die knopjes uit om te ontdekken waar ze allemaal voor dienen. Dan ga je je bedje in maar voor je slaapt droom je toch nog even van dat blitse speelgoed in de garage.
Nog een heel lange tijd ben je blij en trots op je inmiddels al wat oudere wagen. Je weet ondertussen al waar al die knopjes voor dienen en kan ze zelfs blindelings vinden. Op de carrosserie staan al een paar krassen en hier en daar een klein blutsje, maar toch ben je nog best tevreden met je karretje.
Op een dag rij je nog eens naar die showroom waar je je auto had gekocht en komt tot de ontdekking dat er een nieuw model is uitgekomen. Je staart uren naar die golvende lijnen en het nieuwe dashboard heeft wel vijftig knopjes bij gekregen. Je houd nog steeds van je oude wagen maar het blinken van die nieuwe lak en die vijftig extra knopjes doen je twijfelen. Een week later besluit je dan toch te gaan voor het nieuwe model en geeft je oude karretje in bij de autodealer.
Je voelt je weer zo blij als een kind en je hebt weer een hoop knopjes te ontdekken. Na een tijd heb je weer alles onder de knie en je vind al die knopjes weer blindelings. Je komt zelfs tot de conclusie dat de meeste van die knopjes totaal geen nut hebben en, die dat wel een nut hebben, ook op je oude karretje stonden. Die nieuwe eco-motor die ze erin gestoken hebben heeft zo ook z’n foutjes en heeft zelfs een paar pk moeten inleveren op het oude model. Je begint nu stilletjes aan een beetje spijt te krijgen en verlangt een beetje terug naar je oude wagen. Die deed het nog prima en had verdorie meer pk’s. Dat prachtige interieur en die functionele knopjes mis je nog het meest.
Je oude blitse wagen van toen is echter al verkocht aan iemand die niet zoveel eisen stelde aan een wagen als jij maar toch versteld stond van al die klassieke mooie lijnen en prachtige interieur, en dat aan een zacht prijsje in de tweedehands afdeling van jouw garagist. Die persoon is nu heel trots op die blitse wagen en rijd nu langzaam door de stad zodat iedereen hem kan zien, terwijl jij bij de garagist zit met alweer een technisch probleempje aan één van de nieuwe knopjes in je nieuwe wagen en je stilletjes terug denkt aan dat blitse karretje waar je zo veel plezier aan hebt gehad.

Je moet ons bekijken als die oude auto, een paar krasjes en blutsjes, maar nog steeds in perfecte staat. Mooie klassieke lijnen waar heel veel mensen van houden, maar vooral een prachtig interieur.

afbeelding van petals

oh, deze vind ik echt

oh, deze vind ik echt geniaal, het is gewoon echt zo! Dank je wel, ik had de oppepper ook hard nodig! Philoso, veel sterkte meid ik denk dat velen van ons zich zo voelen... las vanmiddag het viva forum allemaal soortgelijke ervaringen, van het alleen zijn word je verdrietig en je gaat echt twijfelen aan jezelf. Met je verstand weet je dat het niet klopt maar de emoties en het afgewezen voelen winnen het van je hersens. Die meiden ervaarden allemaal hetzelfde: soms weer even een opleving, maar daarna de twijfel: waarom ik niet? Wat is er mis met mij? Ik weet dat mijn zusje er ook last van heeft. Ik zelf op dit moment nog niet, want de afwijzing was bij mij om een reden die heel aanwijsbaar was, dus heb ik geen ruimte om mezelf dingen in mijn hoofd te gaan halen... maar vraag me af waar ik sta als ik ook weer een periode van langdurig single-zijn tegemoet ga. Heel veel sterkte!

afbeelding van Bedumcity

@ dizzy_e

haha wat een geweldig stukje is dit! mijn complimenten! Knipoog