Nee,het is nog geen lente in mijn hart.Mijn week-end is al begonnen en in het vooruitzicht wat aktiviteiten.Maar helaas niet echt een Jippie ya yee-stemming.Voor mijn gevoel ben ik grotendeels de dagen aan het OVERleven...terwijl het echt LEVEN zou moeten zijn.
Vandaag zei iemand nog tegen mij...maak jezelf blij.
Ben heus wel een positief ingesteld persoon..maar mijn verlangen naar hem is wat heftiger.Misschien komt het ook door het prachtige weer.Veel mensen om mij heen hebben zin in het week-end...zien uit naar hun leuke afspraken en genieten bij voorbaat al!
En dat had ik ook bij hem...ik verheugde mij er altijd op om samen iets te doen/samen te zijn.En dat is weggevallen.
Bijna 3 maanden geleden.
Als ik iets 'gezelligs'onderneem dan kon ik er dan ook intens van genieten.En nu mis ik het dat ik dit niet met hem kan delen.Zelfs dit lenteweer wil ik met hem delen.
Maar ik moet nuchter zijn.Hij heeft de behoefte niet meer om zijn leven en wat dan maar ook te delen.Waarschijnlijk totaal in beslag genomen door zijn nieuwe liefde.

Toch hoop ik,ook voor jullie,dat het lentezonnetje zal doorbreken in ons hart.Dat de donkere treurige,sombere wolken zullen wijken.

Nu ik zo aan het schrijven ben zie ik ook in dat ik er zelf wat van mag/moet maken.Mijn geluk hangt niet van hem af.Ik heb de verantwoordelijkheid over mijn eigen leven..al met al..al is het nog geen lente in mijn hart ..zeg ik toch...kom maar op week-end!

LIEFS van philosu