Het is zover, ik ben sinds enkele dagen gearriveerd in de laatste fase. Het is me eindelijk gelukt te aanvaarden dat ik E. nooit meer zal zien of horen. Ik kan nu, na vijf maanden, verder met m'n leven. Het is een periode die ik na veel pijn, verdriet en woede eindelijk kan afsluiten.

't Is nu al een hele tijd geleden dat ik nog iets heb gehoord van E. Ik heb me er stilaan bij neergelegd dat ik haar nooit meer zal zien of horen. Ze wil in het geheel geen contact en ik probeer dat te respecteren. 't Is jammer en ik heb mijn lessen geleerd. Ik hoop dat ik in de toekomst iemand vind waar ik volledig voor kan gaan en die me respecteert zoals ik werkelijk ben. Iemand die me niet laat zitten voor een ex.

Mijn laatste blogbericht ging over het feit dat ik iemand nieuw had leren kennen, maar dat ik me niet geheel klaar voelde voor een relatie. Ik heb het echter geprobeerd, maar het is uiteindelijk niets geworden. Als ik heel eerlijk moet zijn, voelde dat eerder aan als een verluchting....

Twee maanden is het nu ongeveer. Ik herinner me de dag dat E. alle contact met me verbrak nog zéér goed. In het begin was ik er ziek van, wilde niets ander doen dan wegkruipen in een hoekje. Vandaag gaat het stukken beter. Af en toe denk ik nog eens aan haar, maar dat is nooit lang. Ik weet goed genoeg dat ik haar nooit meer zal zien, hoewel we beiden nog zéér jong zijn.

Ik had het nooit gedacht, maar je verhaal hier op Ldvd delen met iedereen helpt echt. Het is nu bijna een maand geleden dat ik nog iets van haar heb gehoord. De eerste dagen waren verschrikkelijk. Ik at weinig en sliep zo goed als niet. Toen ik vorige week op zoek was naar een website over liefdesverdriet, kwam ik hier terecht. Bij het zien van al die mensen die min of meer hetzelfde meemaken (of hebben meegemaakt), voelde ik een soort van band. Ik was niet meer alleen. De eenzaamheid ebde langzaam maar zeker weg.

Het is nu bijna zes maanden geleden dat ik haar leerde kennen. Oké, het was niet op een romantische plek, maar eerder via het net. Het begon met de meest grappige conversatie over koeien en bonen. Als snel bleek dat we heel wat gemeen hadden en dus groeiden we langzaam aan naar elkaar toe. Na een maand of twee was het zelfs al zover gekomen dat we elke avond urenlange conversaties hielden. De dagen dat één van ons er niet was, hielden we nog contact via sms.