Ik had het nooit gedacht, maar je verhaal hier op Ldvd delen met iedereen helpt echt. Het is nu bijna een maand geleden dat ik nog iets van haar heb gehoord. De eerste dagen waren verschrikkelijk. Ik at weinig en sliep zo goed als niet. Toen ik vorige week op zoek was naar een website over liefdesverdriet, kwam ik hier terecht. Bij het zien van al die mensen die min of meer hetzelfde meemaken (of hebben meegemaakt), voelde ik een soort van band. Ik was niet meer alleen. De eenzaamheid ebde langzaam maar zeker weg.

Nu, een paar dagen later, voel ik me al iets beter. Mijn verdriet is bijlange nog niet verwerkt en zeker niet weg, maar het is op de één of andere manier iets dragelijker geworden. Ik eet en slaap nog steeds weinig, maar er komt verbetering in. Ik weet nu dat ik steeds terecht kan bij m'n verhaal en dat er steeds mensen klaar zijn om me te ondersteunen. Daarnaast heb ik de afgelopen week heel wat van mijn oude hobby's hervat. Ik teken en schrijf terug, iets wat ik héél lang niet meer had gedaan.

Ik hoop dat anderen hetzelfde ervaren, want verdriet is niet iets dat je alleen moet verwerken. Ik raad iedereen dan ook aan om zoveel mogelijk je gevoelens te delen met anderen. Lukt dat niet in het echte leven, doe het dan hier. Er is altijd wel een goede ziel die een ondersteunende schouder aanbiedt.