Gister is hij teruggekomen en ik ben ‘s avonds naar hem toe gegaan. Hij was uiteraard moe na eerst een hele dag te werken, daarna 14 uur vliegen en daarna nog dingen met die rare “vriendin-tante” en daarna nog met mij, dus hij lag om 8 uur al re slapen op de bank.
Is uiteraard niet zo erg, snap ik helemaal.

Hij heeft het uitgemaakt. Ik was in de veronderstelling dat we aan het vechten waren voor de relatie, hij zag dat anders.
Maar nu is het dus over tussen ons. Hij blijft me alleen appen en hameren op een vriendschap. Hij wil me nog steeds elke dag goedemorgen en welterusten zeggen. Ik heb al wel aangegeven dat dat best moeilijk voor me is. Vriendschap kan misschien uiteindelijk wel, maar voorlopig is het alleen maar pijnlijk.

Het is nu dan toch echt over. Vanmorgen had ik de moed om te vragen of hij onze relatie überhaupt nog wel zag zitten. Toen heeft hij gezegd dat dat dus niet zo was. Even heen en weer geappt en nu dus echt over.
Ook al zag ik het al aankomen, het is toch een klap. Ik hield echt van hem. Zoals ik van hem hield hield ik niet van m’n andere exen. Zo ontzettend veel.

Valentijnsdag. Voor mij de meest verzonnen dag van het jaar. Met of zonder relatie heb ik die dag altijd als onzin ervaren. Maar toch is het een dag dat je over je huidige relatie of vorige relaties gaat nadenken, of je nou wilt of niet.

Oh wat moeilijk!
Hij is nu 1,5 week weg. Nog 5 weken en hij komt weer terug naar Nederland.
We spreken elkaar elke dag, maar zijn allebei zo druk dat het steeds maar voor korte duur is. Net nog heel even snel gebelt. Hij is dan zo moe, dat het niet echt een lang, spannend gesprek is, maar wel even elkaars stem gehoord.
Het is zo moeilijk. Ik heb iemand nodig die me zegt wat ik moet doen en zeggen tegen hem, maar dat kan niet.

Waarom zijn relaties zo moeilijk!? Of maak ik het te moeilijk?
Ik ben best een lastig persoon, dat weet ik van mezelf. Ik ben vrij onzeker in relaties, komt onder andere door eerdere relaties, maar daardoor ben ik iemand die vaak iets ergens achter zoekt.
Kleine dingen als:
“waarom appt hij me niet terug, terwijl hij wel online is geweest.”
“Waarom is hij steeds bij iemand anders, terwijl hij ook bij mij had kunnen zijn?”
“Waarom is het zo moeilijk om af te spreken met mij!”

Sinds we hebben gepraat gaat alles eigenlijk prima. We zien elkaar 2x per week ongeveer, bellen of facetimen elke avond, soms appen we even overdag, maar niet te veel. Voor hem werkt het, hij maakt niet geen zorgen meer over ons en is gelukkig in de relatie. Maar ik mis iets. Ben ik jaloers op die vriendin/tante? Die hij elke dag ziet en leuke dingen mee doet? Ja best wel. Bij mij liggen we op de bank en hebben seks. Evht veel meer doen we niet. Bij haar is hij bijna elke avond om samen te eten.